சுமத்தலும், அரைக் கணத்தில் பொலிவுடைய மூவுலகங்களுக்கும் சென்று
மீளுதலும் ஆகிய இவ்வற்புதச் செய்கை எனக்கு அல்லாமல் வேறு யார்க்கு
உள்ளன வாகும்,’’

     என் றிதனைப் பெரிய திருவடி கூறக்கேட்டபொழுது அதன் பேதைமை
பொருளாக நகைத்து இன்றே இதன் இறுமாப்பினை முற்றவும் இடபதேவர்
சிறிதும் விடாது களையும் என்றுட்கொண்டனர்.

     இலக்குமியின் அழகிய கொங்கைதோய் மார்பினராகிய திருமால்,
‘ஐயனே! மெய்யுரையே விரித்தனை. உலகில் நினக்கொப்பவர் ஒருவரும்
இலர்’ என உள்ளொன்று வைத்துப் புறம்பொன்று கூறி அழகிய திருமுடியை
அசைத்துக் கூறினர்.

     நீண்ட சடைமுடிப்பிரானாரை வணங்குவோம் என்று போர்
வலிமையையுடைய கருடனொடும் கயிலையை அடைந்து அழகிய
போகபுரத்தின் எல்லையில் அவ்வூர்தியினின்றும் இறங்கிச் சென்றவ்விடத்தை
எய்தினர்.

     ஐந்தா மதிலிடமாகிய இங்கு நம் முன்னர் ஐந்து பசுக்கள் சூழ்ந்
துடனிருக்க வாழும் வலிமையுடைய இடப ஏறு அங்குத் திருமாலைச் சுமந்து
வந்த பேராற்றலையுடைய புள்ளரசாகிய கருடனைக் கண்டது. கோமாதர்:
நந்தை, சுபத்திரை, சுரபி, சுசீலை, சுமனை என்பன

கருடன் துன்பம்