இலக்குமி நாயகன் கூறக்கேட்டு ‘இத்துன்ப நிகழ்ச்சிக்குக் காரணம்
யாது? நீ அதனை அறிவாயாயின் கூறுதி; யாம் அதனைப் போக்குவோம்
என்றருளக் கேட்ட மால் ‘நாதனே! கருடன் பெரிதும் செருக்குக்
கொண்டனன். அதனை ஒழிக்கும் கருத்து விருப்பொடும் இங்கு வந்தேன்
இதுவே காரணமாகும்’ என்றனர்.

     உண்மைக் காரணத்தைக் கூறினாய் என்றருளித் திருநந்தி தேவரை
அப்பொழுதே பார்த்துத், தேன் சொரிகின்ற மாலையோய்! விரைந்து போய்
நம்மை வழிபாடு செய்யும் கருத்தொடு போதும் கருடன் வருந்தாதபடி
சினமுடைய வெள்ளிய விடையின் நெட்டுயிர்ப் பினின்றும் விடுவித்துக்
கொண்டு வருதி’ என்று கூறினோம்,.

     இத்தன்மையுறும் கட்டளையைச் சிரமேற் கொண்ட நந்தியங்கணுகிப்
பொய்யாகத் துயிலுற்றாற் போல நடிக்கும் விடையை அடித்தெழுப்பிய
அந்நிலையே மெய்யே உறக்கம் நீங்கினாற் போல மிக விரைந்ததெழுந்து
கண்கள் அதற்குத்தகவுறக் கலங்கியன போலத் தோற்றுவித்து எதிர்நின்ற
பொழுதில்,

     அத்துறு-சிவப்புப் பொருந்திய எனினுமாம்.

     போற்றப் பெறும் சிறப்பினையுடைய நந்தி தேவர் புண்கள் பொருந்திய
உடம்பினையுடைய பறவை அரசினையும் விடை அரசினையும் எம்முடைய
திருமுன் கொண்டு வந்தாராகக் கோபமும், உள்ளத்துட் செருக்கும்,
திண்ணிய ஆளுந்தன்மையும், பிறிதொன்றற்கு இல்லாத இறுமாப்பும்
சுருங்கிப் போக்கரிய வலிமையையுடைய அக் கருடன் எம்முடைய அடிகளை
வணங்கித் துதி செய்து.