என்று கூறிய அளவிலே அகங்கையில் நெருப்பை ஏற்ற பிரானார்,
‘‘இமையா நாட்டம் உடையீர்! நீவிர் கூறியது உண்மையே. இம்மூதுலகில்
எம்மை ஒத்தவர் அகத்திய முனிவரன்றிப் பிறர் ஒருவரும் இலர் என்றறிதிர்
என்றருளிய பெருமையைக் கேட்டுத் தேவர் மகிழ்ச்சி மிகுந்து,

     ‘‘எங்களை அடிமையாக உடையோனே! மங்கலச் சடங்குகள் அமைந்த
திருமணங் கொள்ளுங் காலத்தில் நீ செல்லுதல் சாலாதே. சங்கரனே!
இப்பொழுது அங்குப் போம்படி தமிழை ஆராய்ந்த அறவோராகிய
அகத்தியர்க்கு விடை கொடுத்தல் பொருந்து’’ மெனக் கூறினர்.

     விடத்தை அமுது செய்த திருநீலகண்டரும் கும்ப முனிவரரை
அங்குக் கூவி அழைத்து எதிருற நோக்கிப் படர்கின்ற ஒளியுடைய
புன்முறுவலையும், குளிர்ந்த முக மலர்ச்சியையும் அருளி, அவற்றொடு
தொடர்புடைய திருவிழிகளின் ஒழுகும் கருணையொடும் கீழ்வருமாறு
கூறுவார்.

     ‘‘முத்தமிழையும் முற்ற உணர்ந்த முனிவனே! முற் காலத்தில்
மூவுலகமும் முற்றவும் பிழைக்குமாறு அருள்செய்து விந்த மலையின்
செருக்கை அடக்கிக் காத்தனை. இப்பொழுதும் பொதிகை மலையை
நண்ணி இருந்து இவ்வுலகைச் சமநிலையாம்படி விரைந்துசெய்’’ என்று
அருளினர். நண்ணிய இப்பொழுதும் உதவ முன்னதை நினைவுறுத்தினர்.
இருந்த துணையானே சமமாம் என அருளினர்.