வருத்தம் மிக நோக்கி மனந் திடுக்கிட்டுக் கலங்கி அந்தோ! வான்
விசும்பைத் தடவிப்போகும் உவமம் இல்லாத பெருநீர் எமது பெருமான்
மேல் நணுகும். இனிச் செய்யத் தக்கது என்னோ! என்று உயிர்களின்
தலைவர் மாட்டுப் பொங்கி எழும் அன்புடைய உள்ளத்தோடும்,

     சுடப்பட்ட ஒளியுடைப் பசிய பொன்னொக்கும் திருமேனி வடிவ
முற்றும் நடுக்குறவும், திலக மணிந்த நுதலில் குறுவெயர் வரும்பவும்,
அரும்பனைய இளைய கொங்கைகளில் தொங்கும் முத்தமாலைகள்
அசையவும் சிறிய இடை பெரிதும் வருந்தி முரியுமெனத் தளர்ந்து வாடவும்

     கூந்தலில் தேன் மருவிய நிறமுடைய மலரில், வண்டுகள்
ஆரவாரிக்கவும், ஏந்தி அகன்ற அல்குலின் மேலிட்ட ஒளிவிடு மணிமேகலை
ஆரவாரிக்கவும், சிவந்து சுடர் விடும் செம்பொன்னா லாய கிண்கிணியும்
சிலம்பும் ஆரவாரிக்கவும், ஒளி வீசுகின்ற பொன்னாலாய கடகமணிந்த
கையில் வளைகள் ஆரவாரிக்கவும்,

     ஓர் பொற்கொடி வளர்ந்து மேரு மலைச் சிகரத்தை இருதளிரை
இருபுறமும் செலுத்தித் தழீஇக் கொண்டாற்போல விரைய எழுந்து மணம்
விரியும் சிவலிங்க பீடத்தின்மேல் தம்முடைய வலது முழந்தாளை ஊன்றி
நீலமணியாற் செய்யப் பெற்ற படிமத்தை ஒப்பவர் கணவரை இறுகத் தழீஇக்
கொண்டனர்.