‘இடையூறு’ என்றது, கைவல்ய அனுபவத்தினை. ‘ஆயின், அதனை இடையூறு என்றால் பொருந்துமோ?’ எனின், இந்திர பதத்தினைக் கோலுமவன், இல்வருகு உண்டான ஐஸ்வர்யத்தைக் கோலான்; பிரஹ்மபதத்தை ஆசைப்படுமவன், இவ்வருகு உண்டான இந்திர பதத்தில் கண் வையான்; கைவல்யத்தை (ஆத்துமானுபவத்தை) ஆசைப்படுமவன் ஐஸ்வர்யம் முதலியவைகளில் கண் வையான்; எல்லா நற்குணங்களையுமுடையனாய் திவ்வியமங்கள விக்கிரகத்தையுடையவனாய் இருக்குமவனைப் பற்றுமவன் இவை இத்தனையிலும் கண் வையான்; ஆக, இங்ஙனம், இவை ஒன்றற்கு ஒன்று இடையூறு ஆதல் காண்க.

    அற்றது பற்று எனில் - உடலும் உடல் சம்பந்தமான பொருள்களும் ஆன இவற்றில் உண்டான ஆசை நீங்கியது என்னில். உயிர் வீடு உற்றது - ஆத்துமா மோக்ஷத்தை அடைந்தது; ‘அடையல் உறும்’ என்றபடி வேறுபட்ட ஞானத்தையும் சொரூபத்தினையுமுடைய உயிர்ப்பொருளுக்கு உடலின் சேர்க்கையால் மறதி உண்டாகிறது; அம்மறதி யோகத்தின் பயிற்சியால் நீங்கினவாறே சொரூபம் பிரகாசிக்கும்; அது நித்தியமாய் ஞான ஆனந்தங்களாய் இருக்கையாலே ‘இது தன்னையே அனுபவிக்க அமையாதோ! என்று தன் பக்கலிலே கால் தாழப்பண்ணும்; அங்கு அனுபவிக்கும் அவ்வின்பத்தினையே இங்கு ‘வீடு’ என்கிறார். அது செற்று - அதனை முகஞ்சிதறப் புடைத்து. மன் உறில் - மன்ன உறில், அதாவது, தன்னைப் பற்றினால் ‘இன்னமும் அதற்கு அவ்வருகே ஓர் அனுபவம் உண்டு’ என்று இருக்க வேண்டாதபடியான நிலை நின்ற உறுதிப் பொருளைப் பற்றப் பார்க்கில் என்றபடி.

    அற்ற இறை பற்று - அடைகின்ற காலத்திலே அவனுக்கு என்று அறுதி செய்து, சேஷியான அவனைப் பற்றப் பார். இனி, இதற்கு ¹‘மாற்பால் மனஞ்சுழிப்ப மங்கையர்தோள் கைவிட்டு’ என்கிறபடியே, ‘இறைவனைப் பற்றி இதனை அறுப்பதற்குப் பார்ப்பாய்’ என்று உரைத்தலுமாம். ²இப்பொருளுக்குப் ‘பற்று’ என்னும் முற்றை எச்சமாக்கி, ‘அற்று’ என்னும் எச்சத்தை முற்றாக்குக.

(5)

17

        பற்றிலன் ஈசனும், முற்றவும் நின்றனன்
        பற்றிலை யாய்அவன், முற்றில் அடங்கே.

1.  மூன்றாந்திருவந்தாதி, 14.