முதலிய தன்மைகள் உயிர்கட்கு இருப்பினும், பிறவிகள் காரணமாக அவற்றிற்கு மறத்தல் முதலிய தன்மைகளும் இன்பத்துன்பங்களும் உளவாம்; இறைவன் தன்னைத் தாழ விட்டுப் பிறக்கப் பிறக்க, நற்குணங்கள் ஒளி பெற்று வாராநிற்கும். ‘ஆயின், இருவர்க்கும் பிறவி ஒத்து இருக்க, இறைவனுக்கு நற்குணங்கள் ஒளி பெறுகைக்குக் காரணம் யாது?’ எனின், ¹‘அவன் பிறந்தவனாய் நன்மையுடையவனாகவே இருக்கின்றான்,’ என்கிறபடியே, கர்மம் காரணமாகப் பிறக்கும் பிறவியாய் இருப்பின், பிறக்கப் பிறக்கப் புகர் அழியும்; திருவருள் காரணமாக வருகிற பிறவி ஆகையாலே புகர் பெற்று வாராநிற்கும். அவ்விறைவனே புகழையுடையான் என்றபடி.

    ‘அக்குணங்கள்தாம் இருக்கும்படி என்?’ என்னில், முதல் இல கேடு இல-ஒரு நாள் வரையிலே தோன்றி ஒரு நாள் வரையிலே முடியுமவை அல்ல; சொரூபத்தோடு சேர்ந்தவைகளாய் இருக்கின்றன. வீடாம் தெளிதரும் நிலைமையது, மோக்ஷமாகிற தெளிவு; பரமபதம். அதனைத் தரும் தன்மை என்றும் ஒத்திருக்குமவன். அவன் இங்கே வந்து அவதரிக்கிலும் சோக மோஹங்களைப் பண்ணும் இவ்விடம்; இவன் அங்கே செல்லினும் தெளிவைப் பண்ணும் அவ்விடம்; ஆதலால், ‘வீடாம் தெளி’ என்கிறார். ²‘தெளி விசும்பு’ என்பர் மேலும். ‘ஆயின், இக்குணம் ‘ஒளிவரும் முழுநலம்’ என்றதிற்புகாதோ?’ எனின், மோக்ஷத்தை அளிக்கும் இறைமைக்குணம் தனியே சொல்ல வேண்டுவது ஒரு குணம் ஆகையாலே சொல்லுகிறார்; மேலும், அவதாரத்துக்குப் பயன் இதுவே அன்றோ? முழுவதும் ஒழிவிலன்-மேலே கூறிய ³இரண்டனையுங் கூட்டிச் சொல்லுகிறார். இறையோன்-மேல் ‘வீடாம் தெளிதரு நிலைமையது ஒழிவிலன்’ என்றார்; அவ்வீட்டினை அளித்தல் ஈஸ்வரனுக்கே உள்ளது ஒன்று ஆதலின், அதனைத் தெரிவிக்கும்பொருட்டு அதனை அடுத்து ‘இறையோன்’ என்கிறார். இனி, மேல் ‘பல பிறப்பாய்’ என்றாராதலின், அவ்வாறு பிறப்பினும், ஈஸ்வரத் தன்மையில் குறையாதே நிற்பான்

1. யஜூர் வேதம். 3. 6 : 9.

2. திருவாய். 9. 7 : 5.

3. ‘மேற்கூறிய இரண்டனையும்’ என்றது, ‘ஒளிவரும் முழுநலம், வீடாந்தெளிதரும்
  நிலைமை’ என்பனவற்றை. அதாவது, எல்லா
  நற்குணங்களையுமுடையனாந்தன்மை, மோக்ஷத்தையளிக்கும் இறைமைத்தன்மை
  என்பனவாம்.