கிருஷ்ணாவதாரம் அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதியைப் போன்று இருப்பது ஒன்று அன்றே? இவற்றிற்குக் காரணம் என்? என்னில், ¹தானாய சங்கே-என்பக்கல் தனக்கு உண்டான அன்பின் மிகுதியே. இனி, இதற்கு, ‘என்னைக் குறித்துத் தான் எடுத்த அவதாரங்கள் மகாசங்கம் என்னும் அளவே,’ என்று கூறலுமாம். இனி, ‘சங்கே’ என்பதற்கு, ‘மகாசங்கம் என்னும் அளவேயோ! முடிவு உண்டோ! ²‘பல’ என்னும் இத்தனை’ என்று கூறலும் ஒன்று.

(8)

86

        சங்கு சக்கரம், அங்கையில் கொண்டான்
        எங்கும் தானாய, நங்கள் நாதனே.

    பொ-ரை : எல்லா இடங்களிலும் தானாகவே இருக்கிற நம்முடைய பெருமான், பாஞ்சஜன்னியம் என்னும் சங்கையும் சுதரிசனம் என்னும் சக்கரத்தையும் அழகிய கையிலே தரித்திருக்கிறான்.

    வி-கு : ‘அன்பினின் அவலித்து ஆற்றாது அழுவதும் எளிது நங்கள்’ (சிந். 1932.) என்புழிக் ‘கள்’ அசைநிலையாயது போன்று, ஈண்டும் ‘நங்கள் என்பதில் ‘கள்’ அசைநிலை.

    ஈடு : ஒன்பதாம் பாட்டு. ³‘இறைவன் இப்படி அவதரிக்குமிடத்து இறைமைக்கு உரிய அடையாளங்களோடே வந்து அவதரிப்பான்,’ என்கிறார்.

    சங்கு சக்கரம் அம் கையில் கொண்டான் - ⁴சிலரை வசீகரிக்க நினைத்தவர்கள், கையிலே மருந்து கொண்டு திரியுமாறு போன்று, அவதாரங்கள்தோறும் திவ்விய ஆயுதங்களோடே வந்து

1. ‘தானாய’ என்பதற்கு இரு வகையான பொருள் அருளிச் செய்கிறார்.
  முதற்பொருளில், பெயரெச்சம்; இரண்டாவது பொருளில், வினையாலணையும்
  பெயர். ‘சங்கே’ என்பதற்குக் கூறும் பொருள் வகையுள், முதற்பொருள்,
  அன்பு என்பதாம்; இரண்டாவது பொருள், ஓர் எண்ணல் அளவுப்பெயர்;
  மூன்றாவது பொருளும் எண்ணல் அளவுப் பெயராயினும், ஏகாரத்திலே
  பொருள் நோக்கு.

2. ஸ்ரீகீதை. 4 : 5.

3. ‘சங்கு சக்கரம் அங்கையிற்கொண்டான், எங்கும் தானாய’ என்கிற
  பதங்களைக் கடாக்ஷித்து அவதாரிகை அருளிச்செய்கிறார்.

4. ‘சிலரை வசீகரிக்க நினைத்தவர்கள்’ என்றது, ‘ஆட்கொள்ளத் தோன்றிய
  ஆயர்தங் கோவினை’ என்கிறபடியே, அடிமை கொள்ளுதலைக் குறித்தது.