முனிவர். ¹‘தழல்நிறவண்ணன் நண்ணார் நகரம், விழநனி மலைசிலை வளைவு செய்தங்கு, அழல்நிற அம்பது ஆனவனே’ என்றார் மயர்வற மதிநல மருளப்பெற்றவர். ²ஆதலால், தான் பூட்டின நாணி தன் கழுத்தை அறுத்துக்கொண்டு போகாது ஒழியும்போதும் திருமால் அந்தராத்துமாவாய் நிற்றல் வேண்டும். நிற்க, இனி, பிரமன் தேவர்கட்கு ஞானத்தினைக் கொடுத்தான் என்பதை ஆராய்ந்தால், ³‘நாராயணன் உலகங்களை எல்லாம் படைப்பதற்கு முன்னர்ப், பிரமனை முதலில் படைத்தான்; அப்பிரமனுக்கு வேதங்களைக் கற்பித்தான்,’ என்கிறபடியே, அதற்கும் இறைவன் அடியாக இருப்பான்.

    அறன் என உலகு அழித்து உளன் அயன் என உலகு அமைத்து உளன் - ‘அரன் செய்தான்; அயன் செய்தான்’ என்ன உலகையழித்தும் அமைத்தும் உளன். ⁴‘பிரமன் சிவன் என்னும் இவர்கள் இருவரும் தேவர்களுக்குள் தலைமை பெற்றவர்கள்; இறைவன் தெளிந்திருந்த காலத்தும் கோபத்துடன் இருந்த காலத்தும் உண்டானவர்களாக எண்ணப்படுகிறார்கள்; இவர்கள், அவ்விறைவனாலே காட்டப்பட்ட வழிகளையுடையவர்களாய், படைத்தல் அழித்தல்களாகிய காரியங்களைச் செய்கிறார்கள்,’ என்று இவ்வாறு பிரமாணங்கள் உள்ளபடியால் படைப்பில் ஒரு பகுதியும் அழிப்பில் ஒரு பகுதியுமே அவர்களுக்கு உள்ளவை; அவைதாமும், அவர்களுக்கு அந்தராத்துமாவாக நின்று படைத்தல் அழித்தல்களைச் செய்கிறான் சர்வேஸ்வரன். ஆகையாலே, சொன்னேன் அத்தனை; ஒருவனிடத்திலே பக்ஷபாதத்தாலே சொன்னேன் அல்லேன்,’ என்று குத்ருஷ்டிகளை மறுக்கிறார்.

(8)

 9

        உளன்எனில் உளன்அவன் உருவம்இவ் வுருவுகள்
        உளன்அலன் எனில்அவன் அருவம்இவ் வருவுகள்
        உளன்என இலன்என இவைகுணம் உடைமையில்
        உளன்இரு தகைமையொடு ஒழிவுஇலன் பரந்தே.

1. பெரிய திருமொழி, 6. 1 : 3.

2. ‘செல்விடைப் பாகன் திரிபுரஞ் செற்றுழிக், கல்லுயர் சென்னி இமயவில்
  நாணாகித், தொல்புகழ் தந்தாருந் தாம்’ என்னும் பரிபாடற்பகுதி இங்கு
  ஒப்பு நோக்குக.

3. சுவேதாஸ்வதரம்.

4. பாரதம். சாந்தி பர். 169.