¹‘நண்பன் என்ற பாவனையைக்கொண்டு வந்த இவ்விபீடணனை நான் ஏற்றுக்கொள்ளாது விடமாட்டேன்,’ என்னுமவன் ஆதலானும், பத்தியின் தொடக்கத்தையே சொல்லுகிறது. மேலும், ஆசை சிறிது உடையார்க்கும் தன்னைக் கொடுப்பதாக ²இறைவனுடைய திருவார்த்தை இருந்தது ஆதலானும், ³‘எதிர் சூழல் புக்கு’ என்றும், ⁴‘என்னின் முன்னம் பாரித்து’ என்றும் விலக்காமை தேடித் திரிவான் ஒருவன் ஆதலானும் மேலதே பொருள்.

    உடை-இந்த விலக்காமை பகையாமை மாத்திரத்தையே கனத்த உடைமையாகச் சொல்லுகிறார். (உடைமை - செல்வம்) ‘இவை கனத்த உடைமை ஆகுமோ?’ எனின், இவ்வுலகில் இறைவனிடத்தில் பத்தியினைச் செலுத்துகின்றவர்களை ⁵‘விண்ணுளாரிலும் சீரியர்’ என்கிறபடியே, நித்தியசூரிகளைக்காட்டிலும் கனக்க நினைத்திருக்கும் பகவானுடைய அபிப்பிராயத்தாலே சொல்லுகிறார். ‘இறைவன் நினைத்திருப்பானோ?’ எனின், இவர்கள் பக்கலிலே ⁶இவ்வளவு உண்டானால், பின்னை ‘இவர்களுடைய பாரத்துக்கு எல்லாம் நானே கடவன்,’ என்று இருப்பவன் இறைவன்; மேலும் இராவண பவனத்தை விட்டு ஆகாசத்தில் கிளம்பின போதே ஸ்ரீவைஷ்ணவ லக்ஷ்மி குடி கொண்டபடியினால் அன்றோ, ⁷விபீடணனை, ‘ஆகாயத்தை அடைந்த ஸ்ரீமான்’ என்றார்? ⁸‘இலக்குமணன் லக்ஷ்மியால் நிறையப் பெற்றவன்’ என்றார் இளைய பெருமாளை. இது அன்றோ இவனுக்கு நிலை நின்ற ஐசுவரியம்; இத்தைப் பற்ற ‘உடை’ என்கிறார். (இது உடைமை என்ற சொல்லின் விகாரம்.) அடிய

1. ஸ்ரீ ராமா. யுத். 18 : 3.

2. ‘இறைவனுடைய திருவார்த்தை’ என்றது, சரமசுலோகத்தை.

3. திருவாய். 2. 7 : 6.

4. திருவாய். 9. 6 : 10.

5. திருவிருத்தம், 79.

6. ‘இவ்வளவு உண்டானால்’ என்றது, ‘விலக்காமை, பகையாமை என்னும்
  இக்குணங்கள் மாத்திரம் உண்டானால்’ என்றபடி, ‘இவர்களுடைய பாரத்துக்கு
  எல்லாம் நானே கடவன்,’ என்றது, ‘என்னைப் பற்று; உன்னைப்
  பாவங்களினின்றும் விடுவிக்கிறேன்; பயப்பட வேண்டா,’ என்று
  சரமசுலோகத்திற்கூறியதை நோக்கி.

7. ஸ்ரீராமா. யுத். 16. 17.

8. ஸ்ரீராமா. பால. 18 28.