ஈடு : இரண்டாம் பாட்டு. ‘சர்வேஸ்வரனை அடைந்து சிறிய பயனைக் கொண்டு போவதே!’ என்று கேவலனை நிந்தித்தார்; அவன்தன்னையே பற்றி இருக்குமவர்களுக்கு அவன் தான் இருக்கும் படியை அருளிச்செய்கிறார் இப்பாசுரத்தில்.

    வைப்பாம் - ஆடு அறுத்துப் பலியிட்டுப் பணப்பையாக்கி, தான் விரும்பிய காலத்தில் நுகர்தற்குச் சேமித்து வைக்கும் சேமநிதி போன்று, ஒருவன் நினைத்த வகைகள் எல்லாம் அநுபவிக்கலாம்படி இறைவன் தானே தன்னை இஷ்ட விநியோகத்திற்குத் தகுதி ஆக்கி வைப்பவன் ஆதலின், ‘வைப்பாம்’ என்கிறார். இதனால், ¹பிராப்யத்வம் கூறியபடி. மருந்தாம் - ‘ஆயினும், சிறிய விஷயங்களையும் ²உண்டு அறுக்க மாட்டாத இவ்வுயிர்கட்கு அன்றோ சர்வாதிகனான தன்னை விஷயம் ஆக்குகிறான்? இவன் அவ்விறைவனை அனுபவிக்கும்படி என்?’ என்னில், அக்குறைகள் வாராதபடி அனுபவ விரோதிகளைப் போக்கித் தன்னை அனுபவிக்கைக்குத் தகுதியான சத்தியோகத்தையுங் கொடுத்துத் தன்னையும் கொடுக்குமவன் ஆதலின், ‘மருந்தாம்’ என்கிறார். இதனால், ³பிராபகத்வம் கூறியபடி. ஆக ‘வைப்பாம் மருந்தாம்’ என்னும் இவ்விரண்டாலும் பிராப்யத்துவமும் பிராபகத்துவமும் அருளிச்செய்தார் ஆவர். ⁴‘இறைவன் தன்னைக் கொடுக்கிறான்; தன்னை அனுபவிப்பதற்குத் தக்க வலிமையையுங் கொடுக்கிறான்,’ என்பது வேத மொழி. ‘இப்படிச் செய்வது யார்க்கு?’ என்னில், அடியரை-⁵‘வணங்கமாட்டேன்’ என்னும் நிர்ப்பந்தம் தவிர்ந்தார்க்கு, இனி, ⁶இதற்கு, ‘அவனைப்பற்றி வேறு ஒரு பயனைக் கொண்டு அகலாமல், அவன்தன்னையே பற்றி அவன் ⁷படிவிடப் பிழைக்கின் அடியார்கள்’ என்று பொருள் கூறலுமாம். வல்வினை துப்பு ஆம் புலன் ஐந்தும் துஞ்சக் கொடான்-வலிய வினைகளிலே கொண்டுபோய் மூட்டுகைக்கு ஈடான வலிய இந்திரியங்கள் ஐந்தாலும் துஞ்சக்கொடான். இனி, புலன் ஐந்தும்

1. பிராப்யத்துவம் - அடையத்தக்க பொருளின் தன்மை.

2. உண்டறுத்தல் - ஜீர்ணமாக்கிக்கோடல்.

3. பிராபகத்துவம்-(பகவானை அடைவதற்குரிய) வழியின் தன்மை.

4. வடமொழி மறை.

5. ஸ்ரீராமா. யுத்.

6. ‘அடியர்’ என்பதற்குத் துவேக்ஷம் இன்மையையுடையவரென்றும், அநந்யப்
  பிரயோஜநர் என்றும் இருபொருள் அருளிச்செய்கிறார்.

7. ‘படி விட’ என்பது சிலேடை; படி-திருமேனியும், ஜீவனமும்.