ஈடு :  மூன்றாம்பாட்டு. ‘இன்று இச்செயல் செய்யக்கடவதாக நினைத்த நீர், அன்று, ¹‘உண்ணாது உறங்காது ஒலிகடலை ஊடு அறுத்த’ லாகிய அச்செயலை எதற்காகச் செய்தீர்?’ என்கிறாள்.

    இரக்க மனத்தொடு இவள் - இரங்கின நெஞ்சையுடைய இவள். இரக்கம் - நெஞ்சில் நெகிழ்ச்சி. ²அன்றி, ஈடுபாடு என்றும், ஈரிப்பு என்றும் பொருள் கூறலுமாம். எரி அணை அரக்கும் மெழுகும் ஒக்கும் - எரியை அணைந்த அரக்கும் மெழுகும் போலே உருகா நின்றாள். அரக்கும் மெழுகும் என்னும் இவற்றை நெஞ்சுக்கு ஒன்றும், இவள்தனக்கு ஒன்றுமாகக் கொண்டு பொருள் கூறுவர் பிள்ளை திருநறையூர் அரையர். நெஞ்சும் இவள்தனக்குக் ³கையடைப்பு ஆகையாலே இவள்தனக்கே இரண்டையும் அடை ஆக்கி அருளிச் செய்வர் பட்டர். ⁴‘சக்தியில் விஷ்ணுவைப் போன்றவர்; பார்க்கத் தகும் தன்மையில் சந்திரனைப் போன்றவர்’ என்கிறபடியே, பல பொருள்களையும் இவளுடைய படிக்கித் திருஷ்டாந்தமாகக் கூறக் கூடியவாறு இவள்தன் நிலை இருக்கிறது என்றபடி. ⁵அரக்கும் மெழுகும், நெருப்பிற்குள் புகில் கரிந்து போம்; கடக்க இருக்கில் வலிக்கும்; அதனைச் சார்ந்து நின்றுழி உருகும்; அது போன்று, ⁴முடிந்து பிழைக்கவும் பெறாமல், தரித்திருக்கவும் பெறாமல், நோவு

_____________________________________________________________

1. ‘உண்ணாது உறங்காது ஒலிகடலை ஊடுஅறுத்துப்
  பெண்ணாக்கை யாப்புண்டு தாமுற்ற போதெல்லாம்’

(நாய்ச். திரு.  11 : 7.)

  ‘கடல்வழி விடநிசி சரர்பொடி படிரு கண்சீறி
  வடகயி லையில்எழு விடைதழு வியதும றந்தாரோ
  அடல்அரவு அமளியில் அறிதுயில் அமரும்அ ரங்கேசர்
  இடர்கெட வருகிலர் முருகலர் துளவும்இ ரங்காரே.”

(திருவரங்கக்கலம்பகம)

  என்ற அருமைப்பாசுரம் இவ்வியாக்கியானத்தோடு படித்து இன்புறத் தகும்.

2. ஈடுபாடு - துக்கம். ஈரிப்பு - சினேகம்.

3. கையடைப்பு - இவளிடத்தில் அந்தர்ப்பூதம்.

4. ஸ்ரீராமா. பால. 1 : 18.

5. ‘இடர்உற மறையோரும் எரியுறும் மெழுகானார்.”

(கம்பரா. கங். 60)

  “மெழுகெரி முகந்த தொக்கும் தாய்மெலி வகற்றி னானே”

(சிந். செய். 2095)

  “எரியணை அரக்கு ‘ என்பதற்கு எழுதும் பதசாரம், கற்போர்க்குக் கழிபேரின்பம்
  பயப்பதாம்.