147

        இலங்கைசெற் றவனே! என்னும்; பின்னும்
        வலங்கொள்புள் உயர்த்தாய்: என்னும்; உள்ளம்
        மலங்கவெவ் வுயிர்க்கும்; கண்ணீர்மிகக்
        கலங்கிக் கைதொழும் நின்றுஇவளே.

    பொ - ரை : இவள், ‘இலங்கையினை அழித்தவனே!’ என்கிறாள்; அதற்குமேல், ‘வெற்றியைக் கொண்ட கருடப்பறவையினைக் கொடியாக உயர்த்தியவனே!’ என்கிறாள்; மனமானது கலங்கும்படி நெருப்பினைப் போன்று பெருமூச்சு எறிகின்றாள்; கண்களில் நீர் மிகும்படி நின்று அறிவு கலங்கிக் கைதொழுகின்றாள்.

    வி-கு : ‘என்னும், என்னும், உயிர்க்கும், தொழும்’ என்பன, ‘செய்யுள்’ என் முற்றுகள். ‘நின்று கைதொழும்’ என மாற்றுக.

    ஈடு : நான்காம் பாட்டு. ‘‘அரக்கன் இலங்கை செற்றீர்’ என்கிற இது எப்பொழுதும் உள்ளது ஒரு செயல் அன்றுகாண், எப்பொழுதாயினும் ஒரு கால விசேடத்திலே நிகழ்வதுகாண்’ என்றாள் திருத்தாய்; அது பொறுக்க மாட்டாமே, அதுதன்னையே சொல்லுகிறாள்.

    இலங்கை செற்றவனே என்னும் -எனக்குப் பாண்டே உதவி உபகரித்தவனே!’ என்னாநின்றான். முன்பு தனக்கு உதவினவன் இப்பொழுது தனக்கு உதவாது ஒழித்தாற்போலே கூப்பிடுகிறாள். ¹‘மலை எடுத்தல், கடல் அடைத்தல், அம்பு ஏற்றல் செய்ய வேண்டுமோ? என் பக்கல்  வரும்போது என்ன தடை உண்டு?’ என்கிறாள் எனலுமாம். திருத்தாய், இவள் விடுக்கைக்குச் சொன்னது தானே இவளுக்குப் பற்றுகைக்கு உடலாய்விட்டது. பின்னும் - அதற்குமேல். வலம் கொள் புள் உயர்த்தாய் என்னும் - ‘மிடுக்கையடைய புள்ளாலே தாங்கப்பட்டவனே! என்கிறாள். ‘விடாயர் இருந்த இடத்தே ²சாய்கரகம் போலே உயர வைத்துக்கொண்டு வந்து காட்டும் பரிகரத்தையுடையவனே!’ என்கிறாள் என்றபடி. அன்றி, ‘மிடுக்கையுடைய புள்ளைக் கொடியாக உடையவன்’ என்று பொருள் கூறலுமாம்.

_____________________________________________________________

1. ‘பிராட்டிக்கு உதவினவன் எனக்கு உதவானோ?’ என்று கொண்டு வேறு வகையாகப்
  பொருள் அருளிச்செய்கிறார், ‘மலையெடுத்தல்’ என்று தொடங்கி.

2. சாய்கரகம் - தண்ணீர்ப் பந்தலிலே உயரவைத்துச் சாய்க்கிறகரகம்.