காண்டல். ‘ஆயின், இவ்விடத்தில் கிருஷ்ணனுடைய சரிதை ஆயிற்றுச் சொல்லுகிறது; ஸ்ரீவாமன அவதாரம் என்?’ என்னில், ¹கிருஷ்ணாவதாரத்துக்கும், வாமன அவதாரத்துக்கும் வரையாதே எல்லாரோடும் பொருந்துமது உண்டு ஆகையாலே சொல்லுகிறார். பார்த்தன் தெளிந்து ஒழிந்த - இறைவன் சாரதியாய்த் தாழ நிற்கச் செய்தேயும், அவனுடைய இறைமைத்தன்மையில் கலங்காமல், ‘அந்தப் பார்த்தன் பெரிய ஞானத்தையுடையவன்’ என்கிறபடியே பேரறிஞனான அருச்சுனன் நிரூபித்து நிர்ணயித்து, ²‘தேவரீருக்கு முன் பக்கத்திலும் வணக்கம், பின் பக்கத்திலும் வணக்கம்,’ என்று கூறிப் பின் பற்றிய. பைந்துழாயான் பெருமை பேர்த்தும் ஒருவரால் பேசக்கிடந்ததே - அறப்பெரிய முதன்மைக்கு அறிகுறியான திருத்துழாய் மாலையையுடைய சர்வேஸ்வரனுடைய பரத்துவம், இன்று அறிவு கேடர் சிலரால் ³செல்லவிட்டு ஆராயுமளவாய் இருந்ததோ?

(6)

196

        கிடந்துஇருந்து நின்றுஅளந்து கேழலாய்க் கீழ்ப்புக்கு
        இடந்திடும்; தன்னுள் கரக்கும்; உமிழும்;
        தடம்பெருந்தோள் ஆரத் தழுவும்;பார் என்னும்
        மடந்தையைமால் செய்கின்ற மால்ஆர்காண் பாரே?

    பொ-ரை : ‘அறப்பெரிய இறைவன் பூமி தேவியை, கடற்கரையில் வழி வேண்டிக் கிடந்தான்; சித்திரகூட மலையில் முனிவர்களோடு இருந்தான்; இராவணனைக் கொன்ற பின்னர் வீர இலக்குமியோடு நின்றான்; மூன்று அடிகளால் அளந்தான்; வராகமாகிக் கீழே புக்கு இடந்து மேலே கொண்டு வந்தான்; பிரளய காலத்திலே தன்னுள் மறைத்தான்; மீண்டு உமிழ்ந்தான்; வலிய பெரிய தோள்கள் இன்பத்தால் பூரிக்கும்டி தழுவினான்; ஆதலால், பூமிபிராட்டி விஷயமாகச் செய்கின்ற அன்பு நிறைந்த காரியங்களைக் காண்பார் யாவர்?’ என்கிறார்.

    வி-கு : மால் - திருமால். இரண்டாவது மால் - மயக்கம். ‘ஆர்?’ என்பது, ஈண்டு இன்மை குறித்து நின்றது. ‘காண்பார் ஆர்?’ என மாற்றுக.

_____________________________________________________________

1. ‘இது கிருஷ்ணாவதாரத்திலேயாய் இருக்க, ஸ்ரீவாமனாவதாரத்தைச் சொல்லுகிறது,
  வரையாதே தீண்டுகை இரண்டு அவதாரத்துக்கும் ஒத்திருக்கையாலே’ என்பது இருபத்து
  நாலாயிரப்படி.

2, ஸ்ரீகீதை, 11 : 40

3. ‘சொல்லவிட்டு வரவிட்டு’ என்றது, மஹாமதிகளையுடைத்தான அக்காலம் செல்லவிட்டு,
  அறிவு கேடரை உடைத்தான இக்காலம் வந்த பின்பு என்றபடி.