|
என
என்று அவன்தனக்கே நலத்தை
அருளிச்செய்தாற்போன்று, இவரும் மேல் திருவாய்மொழியில் அவர்களை நிந்தித்து வைத்து, இரங்கி
இத்திருவாய்மொழியில் நலத்தை அருளிச்செய்கிறார்.
‘இவர்கள் தாம்
வழி தப்பிப் போய்க் கேட்டினை அடைதற்குரிய காரணம் யாதோ, சம்பந்தம் ஒத்திருக்க?’ என்று
பார்த்தார்; பகவானுடைய பரத்துவ ஞானம் இல்லாமையும் அவனுடைய சௌலப்ய ஞானம் இல்லாமையுமாயிருந்தது.
அதாவது, ‘ஈசுவரனாகிறான் பெரியான் ஒருவனன்றோ? அவன், 1விசைக்கெர்ம்பு; நமக்கு
அவனை எட்டப்போகாதொன்றாய் இருந்தது’ என்று சமுசாரிகள் கைவாங்க, ‘அவனுடைய சௌலப்யத்தை
விரித்துப் பேசுவோம்,’ என்று பார்த்து, ‘நீங்கள் அவன் அரியவன் என்று கைவாங்க வேண்டா;
அவன் அடைவதற்குச் சுலபன்; அவனை அடையுங்கோள்,’ என்கிறார். ‘ஆயின், மேல் ‘பத்துடையடியவர்’
தொடங்கிச் சௌலப்யமேயன்றோ சொல்லிக்கொண்டு போந்தது? இப்போதாகச் சௌலப்யம் சொல்ல
வேண்டுகிறது என்?’ என்னில், அங்குச் சொன்ன சௌலப்யந்தான் பரத்துவம் என்னும்படி அர்ச்சாவதாரம்
எல்லையான சௌலப்யத்தின் எல்லை நிலத்தை அருளிச்செய்கிறார்.
2‘அர்ச்ய
- சமுசாரிகளுக்கும் அர்ச்சிக்கலாம்படி வணங்கத் தக்கவனாய் இருக்கும். ‘சமுசாரிகளாகில் அர்ச்சிக்கிறார்கள்;
அவர்கள் குற்றமே அன்றோ பண்ணுவது?’ என்னில், ஸர்வ ஸஹிஷ்ணு: - அவற்றையடையப் பொறுத்துக்கொண்டு
நிற்கும். ‘ஆனாலும், நினைவு இரண்டாய் இராநின்றதே!’ என்னில், அர்ச்சக பராதீந அகிலாத்ம
ஸ்திதி : - ‘நமக்கு ஒரு நினைவும் அவர்களுக்கு ஒரு நினைவுமாகில் அன்றோ சேராச் சேர்த்தியாவது?’
என்று அவர்களுக்கு ஈடாகத் தன்னை அமைத்து நிற்கும்,’ என்றார் பட்டர். 3‘தமர்
உகந்தது எவ்வுருவம்? அவ்வுருவந் தானே; தமருகந்தது எப்பேர்?மற் றப்பேர் - தமருகந்து, எவ்வண்ணம்
சிந்தித் திமையா திருப்பரே? அவ்வண்ணம் ஆழியா னாம்,’ என்றார் பொய்கையார்.
4‘எவர் சிலர் அதிகாரிகள் யாதொருபடியாக
____________________________________________________
1. விசைக்
கொம்பு - பிடித்து விட்ட கொம்பு.
2. அர்ச்சாவதார
சௌலப்யத்துக்குப் பிரமாணங்கள் பல காட்டுகிறார் ‘அர்ச்ய’
என்று தொடங்கி. இது,
ஸ்ரீரங்கராஜஸ்தவம்,
3.
முதல் திருவந்தாதி, 44.
4.
ஸ்ரீ கீதை, 4 : 11.
|