சுபாவிகமான கல்யாண குணம் மாசு உண்ணாதோ! ¹’இவர்கள் ஏத்துமளவேயோ இவன் குணங்கள்!’ என்ற அவ்வழியாலே தாழ்வாய்த் தலைக்கட்டாதோ?’ என்றபடி.

(7)

230

மாசூணாச் சுடர்உடம்பாய்
    மலராது குவியாது
மாசூணா ஞானமாய்
    முழுதுமாய் முழுதுஇயன்றாய்
மாசூணா வான்கோலத்து
    அமரர்கோன் வழிப்பட்டால்
மாசூணா உனபாத
    மலர்ச்சோதி மழுங்காதே?

    பொ-ரை : ‘எக்குற்றங்களுமில்லாத பேரொளி வடிவினனாய்’ விரிதல் சுருங்குதல் இன்றிக் குற்றமில்லாத ஞானத்தையுடையனாய், உலகமே உருவனாய், எல்லாவற்றையும் நிர்வஹிக்கின்றவனே! குற்றமில்லாத ஞானத்தையுடைய பிரமன் துதித்தால், குற்றமில்லாத உன்னுடைய திருவடிகளில் பரந்திருக்கின்ற ஒளி குறையாதோ!’ என்கிறார். ‘குறையும்’ என்றபடி.

    வி-கு : கோலம் - அழகு; அது, ஈண்டு ஞானத்தை உணர்த்திற்று. அமரர் கோன் - ஈண்டு, பிரமனைச் சுட்டுகிறது.

    ஈடு : எட்டாம் பாட்டு. மேற்பாசுரத்தில், சிவன் தொடக்கமானார் ஏத்தமாட்டார்கள் என்றார்; இப்பாசுரத்தில், ‘சிவன் தனக்குங்கூடத் தந்தையான பிரமன் துதித்தாலும் அதுவும் உனக்குத் தாழ்வாம்,’ என்கிறார் என்பாருமுளர். ‘அவனையும் மேற் பாசுரத்திலே அருளிச்செய்தாராய், இப்பாசுரத்தில் ²உபய பாவனையுமுடைய அப்பிரமனைப் போலன்றிக் கேவலம் பிரஹ்ம பாவனையேயாய் இருப்பான் ஒரு பிரஹ்மாவைக் கற்பித்து,

_____________________________________________________

1. ‘துதித்தால் மாசு உண்பான் என்?’ என்னும் வினாவைத் திருவுள்ளம் பற்றி
  அதற்கு விடையாக, ‘இவர்கள் ஏத்தும்’ என்று தொடங்கி அருளிச் செய்கிறார்.

2. உபய பாவனை - கர்ம பிரஹ்ம பாவனைகள். கர்ம பாவனை - கர்மா
  நுஷ்டாநம்; பிரஹ்ம பாவனை - உபாசனம். கர்ம பாவநா நிஷ்டர் - தக்ஷன்
  முதலியோர்; பிரஹ்ம பாவநா நிஷ்டர் - சனகன் முதலியோர்; உபய பாவநா
  நிஷ்டன் - பீரமன். ‘மாசூணா வான் கோலத்து அமரர்கோன்’ என்றதனைத்
  திருவுள்ளம் பற்றிப் ‘பிரஹ்மாவைக் கற்பித்து’ என்கிறார்.