தன்னை வாளியினால் மாள முனிந்து அவனே, பின்னோர் தூது ஆதிமன்னர்க்காகிப் பெருநிலத்தார், இன்னார் தூதன் என்ன நின்றான் எவ்வுட் கிடந்தானே,’ என்பது மங்கை மன்னன் மறைமொழி; பாரதந்திரிய ரசம் அனுபவிக்கைக்காகப் போந்த பின் அதில் ஒன்று குறைந்தது என்று ஏன் இருக்க வேண்டும்?’ ^1'எம்பெருமானார் திருவாராதனம் பண்ணிப் போருவது வெண்ணெய்க்காடும் பிள்ளையாய் இருக்கும். இங்ஙனமிருக்கவும், ஒரு நாள் ஒரு ஸ்ரீ வைஷ்ணவர் சக்கரவர்த்தி திருமகனை எழுந்தருளப் பண்ணிக்கொண்டு வந்து கொடுத்தாராய் அவரைப் பார்த்து, இந்த ‘என் ஒருவனையே சரணமாகப் பற்று’ என்று தேவையிடாதார் எழுந்தருளினார்,’ என்றாராம்.

    ²ஆபிமுக்யத்தாலே பெறலாம் என்றால், அவ்வாபிமுக்கியந்தானும் பரமபத்தியைப் போன்று அரிதாய் இருக்கும் அன்றோ இம்மக்களைப் பார்த்தால்? ‘இத்தலையில் ஆபிமுக்கியத்திற்கு மேற்பட வேண்டா,’ என்று சொல்லுகிறவை எல்லாம், பற்றப்படுகின்ற சர்வேசுவரனுடைய நீர்மையைப் பற்றச் சொல்லுகிறது; இவனுக்கு வேண்டுவன சொல்லப்புக்கால் ‘மஹாவிஸ்வாச பூர்வகம் - மஹாவிசுவாசம் முன்னாக’ என்ன வேண்டும்படியாய் இருக்கும். ³‘ஒரு சிறாயை நம்பி ஆறுமாதங்கட்கு வேண்டும் சோறும் தண்ணீரும் ஏற்றிக்கொண்டு கடலிலே இழியாநின்றான்; அதைப் போன்ற நம்பிக்கையாகிலும் வேண்டாவோ பகவத் விஷயத்தைப் பற்றுகிறவர்களுக்கு?’ என்று அருளிச்செய்தார்.

(8)

____________________________________________________

1. வேறு அவதாரங்களில் ஈடுபாடுடையவரும் ஸ்ரீராமாவதாரத்தில்
  ஈடுபாடுடையராயிருப்பர்,’ என்பதற்கு ஐதிஹ்யம் ‘எம்பெருமானார்’ என்று
  தொடங்கும் வாக்கியம். வெண்ணெய்க்காடும் பிள்ளை - ஸ்ரீ கிருஷ்ணன்.
  தேவையிடாதார் - விதிக்காதவர்; ஸ்ரீராமபிரான். விதித்தவன் - ஸ்ரீ
  கண்ணபிரான்.

2. ஆபிமுக்யம் - எதிர்முகமாயிருக்கும் தன்மை; ‘அநுகூலமாயிருத்தல்’
  என்றபடி. அபிமுகம் - எதிர்முகம்.

3. ‘அப்படி மஹாவிசுவாசம் வேண்டுமோ?’ என்ன, அதனைக் கிம்புநர்
  நியாயத்தாலே காட்டுகிறார் ‘ஒரு சிறாயை’ என்று தொடங்கி. சிறாய் -
  மரத்துண்டு (தெப்பம்)