களிலும் அவனை அடி விடாரே. ‘மஹரிஷியைப் போன்று கண்ணழகைக் காண ஆசைப்படாமல், இவர் திருவடிகளின் அழகைக் காண ஆசைப்படுவான் என்?’ எனில், தந்தாம் ஜீவனத்தை நோக்கத் தேடுமித்தனை அன்றோ எல்லாரும்? ஆகையாலே, இவரும் தம்முடைய ¹ஜீவனத்தை நோக்கத் தேடுகிறார்.

    பேதுற்று - அறிவு கெட்டு. வருந்தி - இழந்த விஷயத்துக்குத் தக்கபடி அன்றோ கிலேசமும் இருப்பது? நான் - ²அடியே பிடித்து ஜீவித்துப் போந்த நான்; ³‘நின் செம் மா பாத பற்புத்தலை சேர்த்து ஒல்லை’ என்கிறபடியே, அத்திருவடிகள் பெறில் ⁴தலையாக ஜீவித்து, அஃது இல்லையாகில் இல்லையாம்படியான நான் என்றபடி. வாசகமாலை கொண்டு - ⁵ஒருமலை எடுத்தாற் போலே ஆயிற்று, இவர்க்கு ஒரு சொற்கொண்டு சொல்லுகை. உன்னை - ⁶‘அந்த ஆனந்த குணத்தினின்றும் வேத வாக்குகள் மனத்தாலுங்கூட நினைக்க முடியாமல் திரும்புகின்றனவோ’ என்கிறபடியே, பேசித் தலைக்கட்ட ஒண்ணாத உன்னை. இருந்து இருந்து - ⁷ஒருகால் ஒன்று சொல்லப்புக்கால் அது தலைக்கட்டு

___________________________________________________

  இவர்க்கு உண்டாயிருக்கிறது என்னும் இடம் தோன்ற, ‘எல்லா
  நிலைகளிலும் அவனை அடி விடாரே’ என்று அருளிச்செய்கிறார். அடி
  என்றது சிலேடை: திருவடிகள்; முதல்.

1. ‘ஜீவனத்தை நோக்க’ என்பதற்குப் ‘பிராணனை ரக்ஷிக்க’ என்பது
  தொனிப்பொருள்; தமக்குப் பிராணனான திருவடிகளை நோக்க என்பது
  நேர்பொருள்.

2. ‘துயரறு சுடரடி தொழுது எழு’ என்றதனைக் கடாக்ஷித்து, அருளிச்
  செய்கிறார், ‘அடியே பிடித்து ஜீவித்துப் போந்த நான்’ என்று. ‘அடியே
  பிடித்து’ என்பதற்குத் திருவடிகளையே பிடித்து என்பது நேர்ப்பொருள்:
  ‘முதலிலே பிடித்து’ என்பது தொனிப்பொருள்.

3. திருவாய். 2. 9 : 1.

4. தலையாக ஜீவித்து - ‘தலையிலே வைத்துக்கொண்டு ஜீவித்து’ என்பது
  நேர்ப்பொருள்; ‘நன்றாக ஜீவித்து’ என்பது தொனிப்பொருள்.

5. ‘கொண்டு’ என்றதற்கு பாவம் ‘ஒருமலை எடுத்தாற்போலேயாயிற்று,’
  என்பது.

6. தைத்திரீய ஆனந். 9 : 1.

7. இருந்து இருந்து’  அடுக்குக்கு, பாவம் ‘ஒருகால் ஒன்று சொல்லப்புக்கால்’
  என்று தொடங்கும் வாக்கியம். பட்டைப்பொதி சோறு - கமுகம்
  பட்டையிலே கட்டின கட்டுச்சோறு. பட்டைப் பொதிசோறு அவிழ்க்க
  வேண்டுங்காணும்’ என்றது, ‘நடுவே நடுவே பகவத் ஸ்மரணத்தாலே
  இளைப்பாற வேண்டும்,’ என்பது கருத்து.