லக்கட்டியை, தேனை, அமுதை, நல்ல பாலினை, பழத்தினை, கரும்பினை, தேனோடு மலர்கின்ற குளிர்ந்த அழகிய திருத்துழாய் மாலையைத் தரித்த முடியையுடையவனை வணங்கி, அவனிடத்தில் அடிமைப்பட்ட பின்னர் யான் என் மனத்தின்கண் சிறிதும் துன்பமுடையேன் அல்லேன்’ என்கிறார்.

    வி-கு : மட்டு - தேன். இறை - சிறிது. ‘மூவுலகுக்கு உரிய ஒரு தனி நாயகன்’ என மாறுக. ‘மூவுலகுக்கு உரிய கட்டியை’ எனக் கட்டிக்கு அடைமொழி ஆக்கலுமாம்.

    ஈடு : மூன்றாம் பாட்டு. ¹‘சர்வேசுவரனுடைய இனிமையைச் சொல்லுவதால் உண்டாகும் பிரீதியின் நிர்ப்பந்தத்தாலே அவனுக்கு அடிமை செய்கையிலே இழிந்த எனக்குச் சிற்றின்ப விஷயங்களின் ஆசையால் வரும் மனத்தின் துக்கம் இல்லை,’ என்கிறார்.

    முட்டு இல் பல் போகத்து மூவுலகுக்கு உரிய ஒரு தனி நாயகன் - சில நாள் சென்றவாறே ²முட்டுப்படுதல் இன்றி, எல்லை இல்லாத இன்பங்களை உடையவனாய், ஒத்தாரும் மிக்காரும் இல்லாத தனி நாயகன். என்றது, ³‘எந்த நாதனால் மூன்று உலகமும் நல்ல நாதனை உடையன ஆகுமோ, அந்த இராமபிரான் தகுந்த நாதன்,’ என்கிறபடியே, ⁴தன்னை நாயகன் என்றால், பின்னர் இரண்டாம் விரலுக்கு ஆள் இல்லாதபடி இருக்கை. பிரமன் சிவன் முதலானோர்கட்கும் முதன்மை சொல்லுவார்கள் ஆதலின், அவர்களை வேறுபடுத்துவதற்காக ‘ஒரு தனி நாயகன்’

____________________________________________________

1. ‘கட்டியைத் தேனை அமுதை நனபாலைக் கனியைக் கரும்புதன்னை
  ... ... என் மனத்துப் பரிவு இலனே’ என்பதனைக் கடாக்ஷித்து,
  அவதாரிகை அருளிச்செய்கிறார்.

2. முட்டுப்படுதல் - தட்டுப்படுதல்; ‘அநித்தியம்’ என்றபடி.

3. ஸ்ரீராமா. அயோத். 2. 13.

4. ‘வில்லாளரை எண்ணில் விரற்குமுன் நிற்கும் வீரன்’
 
  என்றார் கம்பநாட்டாழ்வார்.

(நாகபா. 5.)

  ‘அதிரதர் தம்மை எண்ணில் அணிவிரல் முடக்கல் ஒட்டா
   முதிர்சிலை முனிஉம்’

(வில்லிபா. நிரை. 92)

  என்றார் வில்லிபுத்தூராழ்வார்.