என்றான் திருவடி. இதனால், ‘கோலின காரியத்தின் அளவல்ல இப்பாரிப்பு’ என்றபடி. பட்டர் திருக்கோட்டியூரிலே எழுந்தருளியிருக்கும் போது அனந்தாழ்வான் கண்டு, ‘பரமபதத்தில் சர்வேசுவரன் நாற்றோளனாயோ, இருதோளனாயோ எழுந்தருளியிருப்பது?’ என்ன, ¹‘ஏகாயநர் இருதோளன் என்னாநின்றார்கள்; நம்முடையவர்கள் நாற்றோளன் என்னாநின்றார்கள்,’ என்ன, ‘இரண்டிலும் வழி யாது?’ என்ன, ‘இருதோளனாய் இருந்தானாகில் பெரிய பெருமாளைப் போலே இருக்கிறது; நாற்றோளன் என்று தோன்றிற்றாகில் பெருமாளைப் போலே இருக்கிறது,’ என்று அருளிச்செய்தார்; ²நம்மளவு அன்றியே தெரியக் கண்டவர்கள் ‘கையினார் சுரிசங்கு அனல் ஆழியர்’ என்றார்கள் அன்றோ பெரிய பெருமாளை?

    ‘ஆயின், சாதாரண மக்களுக்கு அங்ஙனம் தோன்ற இல்லையே?’ எனின், ஆயர் பெண்களுக்கு நான்காய்த் தோன்றி, உகவாத கம்சன் முதலியோர்களுக்கு இரண்டாய்த் தோன்றுமாறு

_____________________________________________________

  இப்பாரிப்பு’ என்றது, ‘எத்தனித்த காரியத்தோடே நிற்குமதன்று மநோரதம்,’
  என்றபடி. கோலின காரியமாவது, வடிவழகு முதலானவைகளாலே சேதநரை
  வசீகரித்தல். ‘அது, ஆபரணச் சேர்த்தியாலும் கூடும்: அப்படியின்றிக்
  கேவலம் வடிவழகாலேயே ஆக வேண்டுமோ?’ என்றபடி. ‘என்னை
  வசீகரித்தலுக்கு அலங்கரித்தாலும் போதுமே? அலங்கரியாதே வைத்தது
  என்?’ என்பது திருவடியின் பாவம்.

      பரமபத்தனான திருவடி, முதன்முதல் தரிசிக்கும் போது ஸ்ரீ
  ராமபிரானுடைய திருமேனியில் நான்கு திருத்தோள்களைத் தரிசித்தான்;
  ஆதலால், அவனுடைய வார்த்தையான ‘ஆயதாஸ்ச’ என்ற சுலோகத்தில்
  ‘ஸாஹவ:’ என்ற பன்மைச்சொல்லை ஸ்ரீ வால்மீகி பகவான்
  பிரயோகித்துள்ளார் என்பது நம்பிள்ளையின் திருவுள்ளம்.

  ‘ஒன்றுஅல் லனபல தமிழ்நடை; வடநூல்
  இரண்டுஅல் லவைபல என்றிசி னோரே.’

  என்ற இலக்கணம் ஈண்டு நினைவிற்கோடல் வேண்டும். தம் திருவுள்ளக்
  கருத்துக்கு ஐதிஹ்யம் காட்டுகிறார், ‘பட்டர் திருக்கோட்டியூரிலே’ என்று
  தொடங்கி. அன்றியே, ‘பாசுரத்தில் ‘நான்கு’ என்றிருப்பதற்கு ஐதிஹ்யம்
  காட்டுகிறார்’, என்னலுமாம்.

1. ஏகாயநர் - துவைதிகள். பெரிய பெருமாள் - திருவரங்கத்தில்
  எழுந்தருளியிருக்கின்ற இறைவன். பெருமாள் - ஸ்ரீ ராமபிரான்.

2. ‘ஆயின், பெரிய பெருமாள் நாற்றோளராய்த் தோன்றின இடம் உண்டோ?’
  என்ன, அதற்கு விடை அருளிச்செய்கிறார், ‘நம்மளவன்றியே’ என்று
  தொடங்கி. ‘கையினார் சுரிசங்கு’ என்பது, அமலன் ஆதிபிரான், 7.