ஏத்த அந்தப் புகழ் எங்கு முடிவு எய்தும்? ‘ஆயின், நீர் துதிப்பதற்குக் காரணம் என்?’ எனின், ‘யான் உய்வு பெறுவதற்காக எனக்கு உபகாரத்தைச் செய்த சர்வேசுவரனைத் தேனும் பாலும் வெல்லமும் அமுதமுமாகித் தித்திக்கும்படி யான் ஏத்தினேன்,’ என்கிறார்.

    வி-கு : ‘யான் உய்வான் எம்பிரானைத் தித்திப்ப யானும் ஏத்தினேன்,’ என முடிக்க. உய்வான் - வினையெச்சம்.

    ஈடு :  பத்தாம் பாட்டு. ¹‘நானும், எல்லா உலகங்களும், சர்வேசுவரனும் ஒரு மிடற்றினராய் ஏத்தினாலும் ஏத்தி முடிவு பெறாத விஷயத்தை என் செல்லாமையாலே ஏத்தினேன்,’ என்கிறார்.

    ²யானும் ஏத்தி - மயர்வற மதிநலம் அருளப்பெற்ற நானும் ஏத்துவது. ஏழ் உலகும் முற்றும் ஏத்தி - ³விசேஷஜ்ஞரோடு அவிசேஷஜ்ஞரோடு வேற்றுமை இன்றிச் ‘சிறியார் பெரியார்’ என்னாதே எல்லாரும், ஏத்துவது. பின்னையும் தானும் ஏத்திலும் - இயல்பாகவே முற்றறிவினனாய், தொடங்கின, காரியத்தைச் செய்து முடிப்பதற்குத் தகுதியான ஆற்றலையுடையனுமான தானும் ஏத்துவது. தன்னை ஏத்த ஏத்த எங்கு எய்தும் - இப்படி எல்லாரும் ஒரு மிடறாய் ஏத்தினாலும், பின்னையும் ஏத்தின இடம் அளவுபட்டு ஏத்தாத இடம் விஞ்சியாயிற்று இருப்பது விஷயம். என்றது, ⁴‘அந்யபரரோடு அநந்யபரரோடு அளவுடையாரோடு அளவிலிகளோடு வேற்றுமை

_____________________________________________________

1. ‘எங்கு எய்தும்? யான் உய்வான்’ என்றதனைக் கடாக்ஷித்து, அவதாரிகை
  அருளிச்செய்கிறார். ‘யான் உய்வானே’ என்றதனைத் திருவுள்ளம் பற்றி, ‘என்
  செல்லாமையாலே’ என்கிறார்.

2. யானும், ஏழுலகும், தானும் என்றவற்றிலுள்ள உம்மைகள் உயர்வுப்
  பொருளன.

3. விசேஷஜ்ஞர் - தத்துவ ஞானத்தையுடையவர். அவிசேஷஜ்ஞர் -
  அஃதில்லாதவர். ‘சிறியார் பெரியார்’ என்றது, மனிதர்களையும்
  தேவர்களையும். இவ்விரு வகையாரிலும் உள்ள விசேஷஜ்ஞர்
  அவிசேஷஜ்ஞர் என்க.

4. ‘ஏழுலகும்’ என்றதனை நோக்கி, ‘அந்யபரரோடு’ என்றும், ‘யானும்’
  என்றதனை நோக்கி, ‘அநந்யபரரோடு’ என்றும், ‘தானும்’ என்றதனை
  நோக்கி, ‘அளவிலிகளோடு’ என்றும் அருளிச்செய்கிறார். அந்யபரர் - வேறு
  ஒன்றிலே நோக்குள்ளவர். அநந்யபரர் - சர்வேசுவரனைத் தவிர வேறு
  ஒன்றிலும் நோக்கில்லாதவர், அளவுடையார் - ஞானமுடையவர்.