நிற்பனவும் திரிவனவும் நீயே ஆய்’ என்று கொண்டு கூட்டி, இந்த உலகத்திலே தாவரங்களாயும் சங்கமங்களாயும் கூடியிருக்கின்ற எல்லாப்பொருள்களும் ‘நீ’ என்கிற சொல்லுக்குள்ளே ஆம்படி சரீரமாய் அற்று, ¹நீ ஒருவனுமே சரீரியாய்’ என்று பொருள் கோடலுமாம். ‘உலகம் பரமாத்துமாவுக்குச் சரீரம் என்ற புத்தி எப்பொழுது இவனுக்கு உண்டாகிறதோ, அப்பொழுது தனித்த ஒரு சாதனத்தாலே, தனித்த ஒருவனைப் பார்க்கக் கடவன்,’ என்பது உபநிட வாக்கியம்.

    ²மற்று ஒரு பொருளும் இன்றி - ‘இவ்வுலகில் பல பொருள்கள் பரமாத்துமாவை நீங்கித் தனித்து இயங்குகின்றன என்று எவன் எண்ணுகிறானோ, அவன் நனி பேதை ஆவான்; (ஆதலால்) இவ்வுலகில் பல இல்லை என்று மனத்தால் எண்ணக்கடவன்,’ என்று சொல்லுகிறபடியே, பரம்பொருளினின்றும் நீங்கி நிற்பதாய்ச் சுதந்தரமாய் இருப்பது ஒரு பொருளை ஆயிற்று, ஈண்டு ‘இல்லை’ என்கிறது. நீ நின்றமையால் - நீ இப்படி நின்ற பின்பு. நோயே மூப்பு இறப்புப் பிறப்புப் பிணி என்ற இவை ஒழிய - ³சரீரத்துக்கு வந்தவற்றுக்குச் சரீரியான ஆத்துமா இன்புறுதல் துன்புறுதல் செய்யுமதனைப் போன்று, எனக்கு வந்தவற்றுக்கு இன்புறல் துன்புறல் செய்வாய் நீ ஆம்படி சம்பந்தம் உண்டாய் இருந்த பின்பு, பிறவி காரணமாக வருகின்ற இந்தத் துன்பங்களைக் கழித்து. ⁴நோயும் பிணியும் - ஆதி வியாதிகள். கூயே கொள் - ‘இவன் தானே வருகிறான்,’ என்று இராமல், நீயே அழைத்துக்கொண்டருள வேண்டும். கொடு உலகம் -

_____________________________________________________

1. ‘நீ ஒருவனுமே சரீரமாய்’ என்றது, சாமாநாதிகரண்யம்; சரீர சரீரி பாவ
  நிபந்தனம். இதற்குப் பிரமாணம், ‘உலகம் பரமாத்துமாவுக்கு’ என்று
  தொடங்குவது. இது, பிரு. உப. 6 : 5.

2. ‘‘மற்று ஒரு பொருளுமின்றி’ என்றதனால், சொரூப ஐக்கியம்
  சொல்லுகிறதோ?’ என்ன, அதற்கு விடை அருளிச்செய்கிறார், ‘இவ்வுலகில்
  பல பொருள்கள்’ என்று தொடங்கி. இது, கடவல்லி, உப, 2. 4 : 11.

3. இப்போது, சரீர சரீரி பாவம் சொன்னதற்கு பாவம் அருளிச்செய்கிறார்,
  ‘சரீரத்துக்கு’ என்று தொடங்கி.

4. நோய்க்கும் பிணிக்கும் வேறுபாடு காட்டுகிறார், ‘நோயும் பிணியும்’ என்று
  தொடங்கி. ‘ஆதி வியாதிகள்’ என்றது, ஆதியும் வியாதியும் என்றபடி. ஆதி
  - மனோ வியாதி. வியாதி - உடல் நோய்.