என்று அறியாமல் ஏதேனுமாக முன்பு தோன்றியதை வாயிலே எடுத்து இடும்படி ஆயிற்றுப் பருவம். ¹‘காப்பாற்றுகின்ற சர்வேசுவரனுடைய தொழில் ஆகையாலே, இது பாதுகாவலாய் முடிந்தது இத்தனை. அவன் பொறுக்கும் செயலைச் செய்தானாகில், இவளும் பொறுக்கும்படியானவற்றை ஆசைப்படாளோ?’ என்பது தாயாருடைய உட்கோள். ஆபத்து உண்டானால் ²வரைந்து நோக்குமது இல்லை ஆதலின், ‘உலகு’ என்கிறாள்.

    பரிவு இன்றி - ஒரு வருத்தம் இன்றிக்கே. என்றது, உலகங்களை எடுத்து வயிற்றிலே வைக்கிற இடத்தில் அதனால் ஒரு வருத்தம் இன்மையைத் தெரிவித்தபடி. ஆல் இலை - அப்பொழுது தோன்றியது ஓர் ஆல் இலையிலே. என்றது, ³‘அவ்வடம் பண்ணிக்கொடுத்த சுத்த பத்திரத்திலே’ என்றபடி, அன்ன வசம்செயும் - தன் வசமாக அன்றிக்கே ⁴‘அஹம் அன்னம் - நான் இனியபொருளாய் இருப்பவன்’ என்கிற அன்னத்திற்கு வசமாக. என்றது, உண்ட உணவு சரியாதபடி ⁵அதற்குத் தகுதியாகச் செய்தமையைத் தெரிவித்தபடி. அண்ணலார் - எல்லாப் பொருள்களையும் காக்கின்றவருமாய் எல்லாப்பொருள்களுக்கும் ஸ்வாமியும் ஆனவர். எல்லாப் பொருள்களையும் காக்கின்றவரான உமக்கு உம்மை ஆசைப்பட்ட வலிமை அற்றவளான என் விருப்பத்தைச் செய்யத் தட்டு என்?’ என்கிறாள்

_____________________________________________________

1. ‘இப்பருவத்தில் செய்யுந்தொழில் ரக்ஷணமாகக் கூடுமோ?’ என்னும்
  வினாவிற்கு விடை அருளிச்செய்கிறார், ‘காப்பாற்றுகின்ற’ என்று தொடங்கி.

2. வரைந்து - தாரதம்மியம் பார்த்து.

3. ‘அவ்வடம் பண்ணிக்கொடுத்த’ என்றது, ‘வேறு படுக்கை படுப்பார் இல்லை,’
  என்றபடி. அவ்வடம் - அந்த ஆலமரம். சுத்த பத்திரம் - வெற்று இலை.

4. தைத்திரீய உபநிட. பிருகு. ‘அஹமந்நம்’ என்கிற அன்னத்துக்கு என்றபடி.
  உணவு - ஆத்துமாக்கள்.

5. ‘அதற்குத் தகுதியாக’ என்றது, ‘வலக்கை கீழாக’ என்றபடி.

  ‘தாமக் கடையுகத் துள்ளே விழுங்கித் தரித்தபழஞ்
  சேமப் புவனம் செரிக்கும்என் றேசிவன் மாமுடிக்கு
  நாமப் புனல்தந்த பொற்றாள் அரங்கர் நலஞ்சிறந்த
  வாமத் திருக்கர மேலாக வேகண் வளர்வதுவே.’

  என்பது திருவரங்கத்து மாலை.