முறை முறையாக்கை - ¹புண்ணியங் காரணமாகத் தேவ சரீரத்தை அடைந்தும், பாவம் காரணமாக விலங்கு முதலான சரீரங்களை அடைந்தும், இவ்விரண்டு வினைகளும் காரணமாக மனித சரீரத்தை அடைந்தும் படும்பாட்டுக்கு ஒரு முடிவு இல்லை அன்றோ? ²திறந்து கிடந்த வாசல்தோறும் நுழைந்து திரியும் பொருள் போலே, கர்மங்களுக்குத் தகுதியாகத் தேவர்கள் முதலான சரீரங்கள்தோறும் பிரவேசித்துத் திரியும். புகல் ஒழிய - புகுதல் தவிர. ³ஞான ஆனந்த லக்ஷணமான ஆத்மாவே அன்றோ தோன்றுதல் வளர்தல் முதலான தொழில்களையுடையதாய், நிலை இல்லாத சரீரத்திலே அகப்பட்டு நோவுபடுகிறது. அது தவிர, கண்டு கொண்டொழிந்தேன் - உத்தேசிய வஸ்துவைக் கண்டு அநுபவிக்கப் பெற்றேன். பிறவி நீங்கினேன் என்றபடி.

    நி்றமுடை நால் தடம் தோள் - ⁴“எல்லா ஆபரணங்களையும் அலங்கரிக்கைக்குத் தகுதியாக இருக்கிற திருத் தோள்கள்” என்கிறபடியே, ஆபரணத்திற்கு ஆபரணமாய், நான்காய், சுற்றுடைத்தான திருத்தோள்களையுடையனாய். செய்ய வாய் செய்ய தாமரைக் கண் - ⁵“விலாசத்தோடு கூடிய திருமுறுவலுக்கு ஆதாரமான திருமுக மண்டலத்தையுடையவர்” என்கிறபடியே, “முறுவல் எடுத்த கலம்” என்னும்படி திருமுகத்தைச் செவ்வி பெறுத்தாநின்றுள்ள புன்சிரிப்பையும், இழவு மறக்கும்படி குளிரக்கடாக்ஷிக்கிற திருக்கண்களையுமுடையனாய். அறம் முயல் ஆழி அம் கை-அடியார்களைக் காப்பாற்றுதலாகிற பரம தர்மத்திலே தன்னிலும்

____________________________________________________

1. குமைத்தலை விளக்குகிறார் ‘புண்ணியம் காரணமாக’ என்று தொடங்கி.
  குமைத்தல்-தகர்த்தல்.

2. “முறை முறை” என்றதற்கு, பாவம் அருளிச்செய்கிறார் ‘திறந்து கிடந்த’
  என்று தொடங்கி. திரியும் பொருள்-நாய்.

3. தேவ சரீரம் முதலான சரீரங்களை மேற்கொள்ளுவது சுகம் அன்றோ?
  அதனைத் தவிர வேண்டுவது என்? என்ன, விடை அருளிச்செய்கிறார்
  ‘ஞான ஆனந்த’ என்று தொடங்கி.

4. “சர்வ பூஷண பூஷார்ஹா:” இது, ஸ்ரீராமா. 3 : 14.
  “பூணுக்கு அழகளிக்கும் பொற்கொடி” என்றார் பிறரும்.

5. “ஸவிலாச ஸ்மிதாதாரம் பிப்ராணம் முக பங்கஜம்” இது, ஸ்ரீ விஷ்ணுபுரா.
  5. 17 : 21. இந்தச் சுலோகத்திலுள்ள “ஸ்மித ஆதாரம்” என்ற பதங்களுக்குப்
  பொருள், ‘முறுவல் எடுத்த கலம்’ என்பது. ‘இழவு’ என்றது,
  மேற்பாசுரத்திற்கூறிய இழவினை.