கன்மமன்றுஎங்கள் கையில் பாவை பறிப்பதுகடல்ஞாலம் உண்டிட்ட
நின்மலா! நெடியாய்! உனக்கேலும் பிழை பிழையே;
வன்மமே சொல்லிஎம்மை நீவிளையாடுதி; அதுகேட்கில்என்னைமார்
தன்மம் பாவம் என்னார்; ஒருநான்று தடிபிணக்கே.

    பொ-ரை :- பிரளய வெள்ளத்தில் அழுந்துகிற உலகத்தைப் புசித்துக் காப்பாற்றிய குற்றமற்றவனே! நெடியவனே! எங்கள் கையிலேயுள்ள பாவையைப் பறிப்பது செய்யத்தக்க காரியம் அன்று; இப்படிப்பட்ட உனக்கும் குற்றம் குற்றமேயாகும்; எம்மைப் பார்த்து மர்மமான வார்த்தைகளைச் சொல்லி நீ விளையாடுகின்றாய்; அதனைக் கேட்கில், எங்களுடைய தமையன்மார்கள் தர்மம் பாவம் என்று நினையார்கள்; ஒரு நாள் தடியைக் கொண்டு மாறுபடுவர்.

    வி-கு :- கர்மம் வர்மம் தர்மம் என்பன, கன்மம் வன்மம் தன்மம் எனத் திரிந்து வந்தன. பாவை - விளையாடுதற்குரிய பொம்மை. என்னை மார் - தமப்பன், தமையன்மார்கள். நான்று - காலம்.

    ஈடு :- ஏழாம்பாட்டு. ¹ஸ்ரீபரதாழ்வான் எல்லா உபாயங்களையும் அநுஷ்டித்துத் தன்பக்கல் பட்டன எல்லாம் தான் இவர்கள் பக்கலிலே பட்டான். ²“ஸ்ரீராமபிரான் திரும்புவதற்கு எல்லாவிதமான உபாயங்களையும் மேற்கொள்ளப் போகின்றேன்” என்று மீட்கையிலே போரவருந்தினான் அன்றோ. ³தாமே இரங்கி மீளும்படி செய்கிறேன், அது தான் கேட்டார் வாய்க் கேட்கவேண்டுமோ? “எவ்வளவு வரையில் அவர் என்னிடம் இரங்கவில்லையோ அவ் வளவு வரையிலும் பர்ண