தீ வாய் வாளி - ¹பெருமாள் தொடுத்து விடும்போதாயிற்று அம்பு என்று அறியலாவது; படும்போது நெருப்புப் பட்டாற்போலே இருக்கை. ஸ்ரீகோதண்டத்தில் நாணினின்றும் கழிந்து செல்லும் போது காலாக்னி கவடுவிட்டாற் போன்று எரிந்துகொண்டு செல்லாநிற்கும். குணஹீநமானால் இருக்கும்படி அன்றோ இது. ²“தீப்த பாவக ஸங்காஸை: - படும்போது நெருப்பைப் போன்றிருக்கும்படி. ஸிதை: ³பட்டமை தெரியாதே தொளை உருவி அவ்வருகே விழக் காணுமித்தனை. காஞ்சநபூஷணை: - இவற்றுக்கு ⁴இருவகைப்பட்ட ஆகாரம் உண்டாயிருக்கிறபடி. ⁵“சரங்கள் ஆண்ட தண் தாமரைக் கண்ணனுக்கு அன்றி என் மனம் தாழ்ந்து நில்லாது” என்கிறபடியே, அநுகூலர்க்கு அகப்படுகைக்கும் அதுதானேயாயிருக்கிறபடி. நத்வாம் இச்சாமி அஹம் த்ரஷ்டும் ராமேண நிஹதம் ஸரை: - இவ் வழகுக்கு இலக்காய் வாழ்ந்து போகலாயிருக்க, எதிரிட்டு முடிந்துபோக நான் இச்சிக்கிறிலேன். ⁶நீ எண்ணி இருக்கிறது நான் அறிகிறிலேன் அன்றோ.

1. “தீவாய்” என்பதற்கும், “வாளி” என்பதற்கும் பாவம் அருளிச்செய்கிறார்
  ‘பெருமாள்’ என்று தொடங்கி. அதனை விவரணம் செய்கிறார்
  ‘ஸ்ரீகோதண்டத்தில்’ என்று தொடங்கி. ‘குணஹீநம்’ என்றது, சிலேடை:
  குணம் - நாணும், குணமும்.

2. “தீ வாய் வாளி” என்பதற்குப் பிரமாணமும், பிரமாணத்திற்குப்
  பொருளும் அருளிச்செய்கிறார் ‘தீப்தபாவக’ என்று தொடங்கி.

  “தீப்த பாவக ஸங்காஸை: ஸிதை: காஞ்சநபூஷணை:
   ந்த்வாம் இச்சாமி அஹம் த்ரஷ்டும் ராமேண நிஹதம்ஸரை:”

  என்பது, ஸ்ரீராமா. யுத். 16 : 22. இராவணனைப் பார்த்து விபீடணன் கூறியது.

      இந்தச் சுலோகப்பொருளோடு கம்பராமாயணம் கும்பகர்ணன்
  வதைப்படலம் 18-முதல் 28-முடியவுள்ள செய்யுட்களின் பொருளை ஒப்பு
  நோக்கல் தகும்.

3. கொடுமையின் எல்லையை அருளிச்செய்கிறார் ‘பட்டமை’ என்று
  தொடங்கி.

4. ‘இருவகைப்பட்ட ஆகாரம்’ என்றது, “ஸிதை:” என்கையாலே,
  ஆயுதமாயிருக்கும் தன்மையையும் “காஞ்சனபூஷணை:” என்கையாலே,
  இனிமையாய் இருக்கும் தன்மையையும் திருவுள்ளம்பற்றி.

5. இனிமையாய் இருக்கும் தன்மை யாருக்கு? என்ன, ‘சரங்கள் ஆண்ட’
  என்று தொடங்கி அதற்கு விடை அருளிச்செய்கிறார். இது பெரிய
  திருமொழி, 7. 3 : 4.

6. “அஹம் ந இச்சாமி” என்றதற்கு, பாவம் அருளிச்செய்கிறார் ‘நீ எண்ணி’
  என்று தொடங்கி. என்றது, உன் எண்ணம் எனக்குத் தெரியாது என்றபடி.