அநித்தம் பாவசந் தோடங்க ளனைத்தும தன்றித்
துளித்தி றஞ்சதோ தயந்தரு மென்றருட் டுணையால்
நுனித்து ணர்ந்துபே ரின்பலோ கத்தையே நுதலித்
தனித்து நூல்வழி வரவொருப் பட்டனன் றக்கோய்.     

இனைய யாவுமற் றொருபக்ஷ மெம்பிரா னன்புந்
தனையன் றண்ணளி யும்புனி தாவியின் றயையும்
நினையுங் காலிந்த நீணிலத் துறவினை நினைக்கும்
வினைய மென்னவா மீதென்றன் முக்கிய விநயம்.      

என்று வேதியன் றன்னுறத் தியற்கையை யியம்பத்
துன்றி ருங்குழற் சுமதியென் றுரைபெறுந் தோகை
நன்று நின்கரு விழியென நயந்தவை சிலவீங்
கொன்றி வந்தவோ வுன்னொடு முரையென வுரைப்பான்.

பச்சைப் பூகநன் றெழுகுலக் குயின்மொழிப் பாவாய்
கொச்சைப் பாமரக் குடிமையிற் பழகிய கொடிய
இச்சைப் பாடுகள் சிற்சில வென்னொடு மிசைந்தே
அச்சப் பாடுக டருவன யாண்டுமென் னகத்துள்.        

விதிவி லக்கிகந் துஞற்றுதல் விருப்பமின் றேனும்
விதிவி லக்கிகந் துஞற்றுவ லோரொரு வேளை
விதிவி லக்கிகந் திடுவன்யா னாயினும் விதித்த
விதிவி லக்கெலா நன்றென விருப்புடன் ரமிப்பேன்.     

என்ற மாத்திரத் தையவுன் னியற்சுபா வேச்சை
துன்று நன்மனோ தத்துவ விரோதமாய்த் துளங்கி
நின்ற தென்னிலவ் விச்சையை நிலவுறா தடக்கி
வென்றி யெவ்வகை விளைத்தனை விளம்புதி யெனலும்.  

தாக்கி டப்படுஞ் சிற்சில வேளையிற் றமியேன்
தீக்கு ணங்களவ் வமைதியை மயலறத் தெருண்டு
நோக்கி லோர்பதி னாயிரங் கோடிபொன் னொடியில்
ஆக்கல் போலுமெய்ம் மகிழ்ச்சியுண் டாமகத் தணங்கே.

சுபாவ விச்சையைக் கெடுத்துவே ரெடுத்தறத் துடைக்கும்
உபாய மைம்பொறி வாய்வழி புலனுறா தொருங்கே
கபாட பந்தனஞ் செய்வதென் பாரது கருதில்
அபாவம் வாய்ப்பழக் கன்றியோர் பயனிலை யம்ம.