இருக்கவும், சொல்லும்படி அன்றோ இருக்கின்றது நீங்கள் நிற்கிற தீய நெறியின் தன்மை?’ என்னுதல்.

    ஆகிலும் சொல்லுவன் - ஆயிருக்கவும் சொல்லுகிறேன். ‘நன்று; இப்படி இருக்கவும் சொல்லுகிறது என்?’ என்னில், நீங்கள் ¹சமம் தமம் முதலிய குணங்களோடு கூடினவர்களாய்ச் சமிதை தரித்த கைகளையுடையவர்களாய் வரச்சொல்லுகிறேன் அன்றே? உங்கள் கேட்டினைப் பொறுக்க மாட்டாமையாலே சொல்லுகிறேன்; ஆகையால் அதற்குப் பரிகாரம் பிறக்குமளவும் சொல்லுகை தவிரேன். என்றது, நீங்கள் உங்களுக்கு விருப்பமானவற்றினின்றும் மீளமாட்டாதது போன்று, நானும் உங்களுக்கு உரிய நன்மையைச் சொல்லுவதினின்றும் மீளமாட்டாதபடி என்கிறார் என்றபடி. கேண்மினோ - ‘இது கேட்ட பின்னர் நடைமுறை அளவும் வரவேண்டும் அன்றோ?’ என்று அஞ்ச வேண்டா; செவி தாழ்க்க அமையும்; அதனைச் செய்ய வேண்டா.

    ‘அது என்?’ நலத்தை விரும்பியே அன்றோ சொல்லுகிறது?’ என்னில், கேட்கவே, மக்கள் ஆகையாலே மேல் விழுவர்கள் அன்றோ? ஆசையோடு அடையத் தக்கவாய் வருமவற்றுக்கு நாம் சொல்லவேண்டா; ஆகையால், நாம் அதனை விதித்தோம் ஆகிறது என்? என்று? ‘கேண்மின்’ என்கிறார். ‘கடலோசைக்குச் செவி புதையாதே கேட்கின்றமை உண்டன்றே? ²அவ்வோபாதியாகிலும் கேண்மின்,’ என்பார், ‘கேண்மினோ’ என்கிறார். கேடு எல்லார்க்கும் ஒத்திருக்கையால், எல்லார்க்கும் சொல்லுகிறார் ஆதலின், ‘கேண்மின்’ எனப் பன்மை வாய்பாட்டால் அருளிச்செய்கின்றார். பால் குடிக்கக் கால் பிடிப்பாரைப் போன்று பகவத் விஷயத்தைக் கேட்பதற்குக் கால் பிடிக்கிறார் இவருடைய செல்லாமையாலே

____________________________________________________

  தூய்மை இழக்கும் என்பது இரண்டாவது வகையின் கருத்து. இங்கு ‘நீர்
  நுமது என்ற இவை’ (1. 2 : 3.) என்ற பாசுரத்தின் வியாக்கியானம் பார்க்கத்
  தகும்.

1. சமம் தமம் என்பன, ஆத்துமகுணங்கள்.

      சமிதை - யாகத்திற்குரிய ஆல் அரசு அத்தி இத்தி மா பலாசு வன்னி
  நாயுருவி கருங்காலி என்பவற்றின் சுள்ளி.

2. அவ்வோபாதி - அதைப் போன்று. இவ்வழக்குப் பண்டைய
  உரையாசிரியர்களிடத்தில் காணலாகும். ‘களிறு பல பூட்டி’ என்றது, ‘அவன்
  ஏறும் யானைகளை அவனை அவமதித்துச் சாட்டிற்குக்
  கடாவோபாதியாகப் பூட்டி என்றவாறு’ என்பது பதிற்றுப் பத்து.
  (செய். 44, பழைய உரை.)