3347.	தாவி னானயன் றானறி யாவகை
	மேவி னாய்திரு வாலவா யாயருள் தூவி லாவம ணர்கொளு வுஞ்சுடர் பாவி னான்தென்னன் பாண்டியற்காகவே.     9

     9. பொ-ரை: உலகத்தைத் தாவியளந்த திருமாலும், பிரமனும்
அறிய முடியாதவாறு நெருப்பு மலையாய் ஓங்கி நின்ற திருஆலவாய்
இறைவனே! அடியேனுக்கு அருள் புரிவீராக! நீராடமையால்
தூய்மையற்ற சமணர்கள் இம்மடத்திற்கு இட்ட இந்நெருப்பு இதற்குக்
காரணமான பாண்டிய மன்னனைச் சென்று பற்றுவதாக!

     கு-ரை: தாவினான் -உலகத்தைத் தாவி அளந்த திருமால்.
தூஇலா - நீராடமையால் தூய்மை இல்லாத அமணர். பாவினான்
- (அத்தீயைத் திருமடத்தில்) பற்றுவித்தவன்.