மூலம்
235 கள்ளி முதுகாட்டில் ஆடி கண்டாய்; காலனையும்                      காலால் கடந்தான் கண்டாய்; புள்ளி உழை மானின் தோலான் கண்டாய்; புலி               உரி சேர் ஆடைப் புனிதன் கண்டாய்; வெள்ளி மிளிர் பிறை முடிமேல் சூடி கண்டாய்;         வெண் நீற்றான் கண்டாய்; நம் செந்தில் மேய வள்ளி மணாளற்குத் தாதை கண்டாய்-மறைக்காட்டு                        உறையும் மணாளன் தானே.	உரை