மூலம்
359 மாக் குன்று எடுத்தோன்தன் மைந்தன் ஆகி மா                வேழம் வில்லா மதித்தான் தன்னை நோக்கும் துணைத் தேவர் எல்லாம் நிற்க         நொடிவரையில் நோவ விழித்தான் தன்னை; காக்கும் கடல் இலங்கைக் கோமான் தன்னைக்            கதிர் முடியும் கண்ணும் பிதுங்க ஊன்றி, வீக்கம் தவிர்த்த விரலார்போலும் வெண்காடு                           மேவிய விகிர்தனாரே.	உரை