மூலம்
444 வானவனாய் வண்மை மனத்தினானே! மா மணி                   சேர் வானோர் பெருமான், நீயே; கானவனாய் ஏனத்தின் பின் சென்றானே! கடிய                    அரணங்கள் மூன்று அட்டானே! தானவனாய்த் தண் கயிலை மேவினானே! தன் ஒப்பார்                       இல்லாத மங்கைக்கு என்றும் தேனவனே! திருச் சோற்றுத்துறை உளானே! திகழ்              ஒளியே! சிவனே! உன் அபயம், நானே.	உரை