மூலம்
426 பொருந்தாத உடல் அகத்தின் புக்க ஆவி போம்        ஆறு அறிந்து அறிந்தே, புலை வாழ்வு உன்னி, இருந்து, ஆங்கு இடர்ப்பட நீ வேண்டா; நெஞ்சே!    இமையவர் தம் பெருமான்; அன்று உமையாள் அஞ்ச, கருந்தாள மதகரியை வெருவக் கீறும் கண்ணுதல்;               கண்டு அமர் ஆடி, கருதார் வேள்வி; நிரந்தரமா இனிது உறை நெய்த்தானம் என்று           நினையுமா நினைந்தக்கால் உய்யல் ஆமே.	உரை