மூலம்
689 பொன் தூணை, புலால் நாறு கபாலம் ஏந்திப்                புவலோகம் எல்லாம் உழி தந்தானை, முற்றாத வெண் திங்கள் கண்ணியானை, முழு        முதல் ஆய் மூஉலகும் முடிவு ஒன்று இல்லாக் கல்-தூணை, காளத்தி மலையான் தன்னை,             கருதாதார் புரம் மூன்றும் எரிய அம்பால் செற்றானை, திரு முதுகுன்று உடையான்    தன்னை, தீவினையேன் அறியாதே திகைத்த ஆறே!.	உரை