மூலம்
417 மறித்தான் வலி செற்றாய் நீயே என்றும்; வான்                  கயிலை மேவினாய் நீயே என்றும்; வெறுத்தார் பிறப்பு அறுப்பாய் நீயே என்றும்;                    வீழிமிழலையாய் நீயே என்றும்; அறத்தாய், அமுது ஈந்தாய் நீயே என்றும்;            யாவர்க்கும் தாங்க ஒணா நஞ்சம் உண்டு, பொறுத்தாய், புலன் ஐந்தும், நீயே என்றும்; நின்ற                 நெய்த்தானா! என் நெஞ்சு உளாயே.	உரை