மூலம்
437 மறுத்தானை, மலை கோத்து அங்கு எடுத்தான் தன்னை,    மணி முடியோடு இருபது தோள் நெரியக் காலால் இறுத்தானை; எழு நரம்பின் இசை கேட்டானை; எண்             திசைக்கும் கண் ஆனான் சிரம் மேல் ஒன்றை அறுத்தானை; அமரர்களுக்கு அமுது ஈந்தானை;                 யாவர்க்கும் தாங்க ஒணா நஞ்சம் உண்டு பொறுத்தானை; புண்ணியனை; புனிதன் தன்னை; பொய்                 இலியை; பூந்துருத்திக் கண்டேன், நானே.	உரை