தொடக்கம்

இரண்டாம் தந்திரம்

10. காத்தல்

1	புகுந்து நின்றான் வெளியாய் இருள் ஆகிப் புகுந்து நின்றான் புகழ் வாய் இகழ்வாகிப் புகுந்து நின்றான் உடலாய் உயிராகிப் புகுந்து நின்றான் புந்தி மன்னி நின்றானே.

உரை

2	தானே திசையொடு தேவருமாய் நிற்கும் தானே உடல் உயிர் தத்துவமாய் நிற்கும் தானே கடல் மலை ஆதியும் ஆய் நிற்கும் தானே உலகில் தலைவனும் ஆமே.

உரை

3	உடலாய் உயிராய் உலகம் அது ஆகிக் கடலாய்க் கார் முகில் நீர் பொழிவானாய் இடையாய் உலப்பு இலி எங்கும் தான் ஆகி அடையார் பெருவழி அண்ணல் நின்றானே.

உரை

4	தான் ஒரு காலம் தனிச் சுடராய் நிற்கும் தான் ஒரு கால் சண்ட மாருதமாய் நிற்கும் தான் ஒரு காலம் தண் மழையாய் நிற்கும் தான் ஒரு காலம் தண் மாயனும் ஆமே.

உரை

5	அன்பும் அறிவும் அடக்கமுமாய் நிற்கும் இன்பமும் இன்பக் கலவியு மாய் நிற்கும் முன்புறு காலமும் ஊழியுமாய் நிற்கும் அன்புற ஐந்தில் அமர்ந்து நின்றானே.

உரை

6	உற்று வனைவான் அவனே உலகினைப் பெற்று வனைவான் அவனே பிறவியைச் சுற்றிய சாலும் குடமும் சிறுதூதை மற்றும் அவனே வனைய வல்லானே.

உரை

7	உள் உயிர்ப்பாய் உடல் ஆகி நின்றான் நந்தி வெள் உயிராகும் வெளியாய் நிலம் கொளி உள் உயிர்க்கும் உணர்வே உடல் உள் பரந்து தள் உயிரா வண்ணம் தாங்கி நின்றானே.

உரை

8	தாங்கரும் தன்மையும் தான் அவை பல் உயிர் வாங்கிய காலத்து மற்றோர் பிறிது இல்லை ஓங்கி எழுமைக்கும் யோகாந்தம் அவ்வழி தாங்கி நின்றானும் அத் தாரணி தானே.

உரை

9	அணுகினும் சேயவன் அங்கியில் கூடி நணுகினும் ஞானக் கொழுந்து ஒன்று நல்கும் பணிகினும் பார்மிசைப் பல் உயிராகித் தணிகினும் மண்ணுடல் அண்ணல் செய்வானே.

உரை