தொடக்கம் |
|
|
எட்டாம் தந்திரம் 14. முச் சொரூபம் |
1 | ஏறிய வாறே மலம் ஐந்து இடை அடைத்து ஆறிய ஞானச் சிவோகம் அடைந்திட்டு வேறும் என முச் சொரூபத்து வீடு உற்று அங்கு ஈறு அதில் பண்டைப் பரன் உண்மை செய்யுமே. |
|
உரை
|
|
|
|
|
2 | மூன்று உள மாளிகை மூவர் இருப்பிடம் மூன்றினில் முப்பத்தாறும் உதிப்பு உள மூன்றினின் உள்ளே முளைத்து எழும் சோதியைக் காண்டலும் காயக் கணக்கு அற்ற வாறே. |
|
உரை
|
|
|
|
|
3 | உலகம் புடை பெயர்ந்து ஊழியும் போன நிலவு சுடர் ஒளி மூன்றும் ஒன்று ஆய பலவும் பரிசொடு பான்மையுள் ஈசன் அளவும் பெருமையும் ஆர் அறிவாரே. |
|
உரை
|
|
|
|
|
4 | பெருவாய் முதல் எண்ணும் பேதமே பேதித்து அருவாய் உருவாய் அருஉரு ஆகிக் குருவாய் வரும் சத்தி கோன் உயிர்ப் பன்மை உருவாய் உடன் இருந்து ஒன்றாய் அன்று ஆமே. |
|
உரை
|
|
|
|
|
5 | மணி ஒளி சோபை இலக்கணம் வாய்த்து மணி எனல் ஆய் நின்றவாறு அது போலத் தணி முச்சொருப ஆதி சத்தி ஆதி சாரப் பணி வித்த பேர் நந்தி பாதம் பற்றாயே. |
|
உரை
|
|
|
|
|
6 | கல் ஒளி மா நிறம் சோபைக் கதிர் தட்ட நல்ல மணி ஒன்றின் ஆடி ஒண் முப்பதம் சொல் அறு முப் பாழில் சொல் அறு பேர் ஊரைத்து அதல் அறு முத்திராம் அந்தத்து அனு பூதியே. |
|
உரை
|
|
|
|
|
7 | உடந்த செந்தாமரை உள் உறு சோதி நடந்த செந்தாமரை நாத அம் தகைந்தால் அடைந்த பயோதரி அட்டி அடைத்து அவ் விடம் தரு வாசலை மேல் திறவீரே. |
|
உரை
|
|
|
|