தொடக்கம் |
|
|
எட்டாம் தந்திரம் 24. முத்திநிந்தை |
1 | பரகதி உண்டு என இல்லை என்போர்கள் நரகதி செல்வது ஞாலம் அறியும் இரகதி செய்திடுவார் கடை தோறும் துரகதி உண்ணத் தொடங்குவர் தாமே. |
|
உரை
|
|
|
|
|
2 | புறப்பட்டுப் போகும் புகுதும் என் நெஞ்சில் திறப்பட்ட சிந்தையைத் தெய்வம் என்று எண்ணி அறப்பட்ட மற்றப் பதி என்று அழைத்தேன் இறப் பற்றினேன் இங்கு இது என் என்கின்றானே. |
|
உரை
|
|
|
|
|
3 | திடர் இடை நில்லாத நீர் போல ஆங்கே உடல் இடை நில்லா உறு பொருள் காட்டிக் கடல் இடை நில்லாக் கலம் சேருமாப் போல் அடல் எரி வண்ணனும் அங்கு நின்றானே. |
|
உரை
|
|
|
|
|
4 | தாமரை நூல் போல் தடுப்பார் பரத்தொடும் போம் வழி வேண்டிப் புறமே உழிதர்வர் காண் வழி காட்டக் கண் காணா கலதிகள் தீ நெறி செல்வான் திரிகின்ற வாறே. |
|
உரை
|
|
|
|
|
5 | மூடுதல் இன்றி முடியும் மனிதர்கள் கூடுவர் நந்தி அவனைக் குறித்து உடன் காடும் மலையும் கழனி கடந்தோறும் ஊடும் உருவினை உன்ன கிலாரே. |
|
உரை
|
|
|
|
|
6 | ஆவது தெற்கும் வடக்கும் அமரர்கள் போவர் குடக்கும் குணக்கும் குறி வழி நாவின் இன் மந்திரம் என்று நடு அங்கி வேவது செய்து விளங்கிடுவீரே. |
|
உரை
|
|
|
|
|
7 | மயக்கு உற நோக்கினும் மா தவம் செய்யார் தமக்கு உறப் பேசின தாரணை கொள்ளார் சிணக்கு உறப் பேசின தீவினை யாளர் தமக்கு உறவல் வினை தாங்கி நின்றாரே. |
|
உரை
|
|
|
|
|
8 | விட்ட இலக்கணை தான் போம் வியோ மத்துத் தொட்டு விடாத துப சாந்தத்தே தொகும் விட்டு விடாதது மேவும் சத்து ஆதியில் சுட்டும் இலக்கண ஆதீதம் சொரூபமே. |
|
உரை
|
|
|
|