(இ-ள்.) “சம்புவின் ... என்?” என் - எமது தலைவரே!
சிவபெருமானது திருவடிகளைத் தவிர வேறு எதனையும் பணியாத
இயல்புடையீர்; இப்போது இந்தச் சோதியைத் தொழுது எழுந்து திசைநோக்கிச் செல்லும் காரணம் என்ன? என்று மாதவர்கள்
கேட்க;“தம்பிரானை ... தன்மையான் - இங்கு வருகின்றவர்
தம்பிரானாகிய சிவபெருமானையே தமது உள்ள முழுதும் தழுவிக்
கொண்டுள்ளவர்; அவர் நம்பி ஆருரர் என்னும் பேருடையவர்;
அவர் நம்மாற் றொழப்படும் தன்மையுடையவர்.” (என்று கூற -
எனவரும் பாட்டுடன் தொடர்ந்து கொள்க.)

     (வி-ரை.) சம்பு - சுகத்தை உண்டுபண்ணுபவன்,
சிவபெருமான்.உயிர்கள் துக்க முற்றவர்; துக்கம் போக்கிச் சுகத்தை
உண்டுபண்ணுவதால் இவனை அடைகிறார்கள். “வஞ்சநமன்
வாதனைக்கும் வன்பிறவி வேதனைக்கும், அஞ்சி யுனையடைந்தே
னையா பராபரமே” என்பது தாயுமானவர் திருவாக்கு.

     சம்பு இன் அடித்தாமரைப் போது - சிவபெருமானது இனிய தாமரை மலர் போன்ற திருவடி. இன் அடி - இனிய திருவடி.
அடித்தாமரைப்போது என்பதைப் போது போன்ற அடி என்று
மாற்றியுரைத்துக் கொள்க.

     இது என்? - சம்புவின் திருவடியே யன்றி வேறொன்றையும் வணங்காத தலைவராகிய தேவரீர் இப்போது இச்சோதியை நோக்கிக்
கைகூப்பித்தொழுது செல்லும் இது என்ன?

     தம்பிரான் - முழுமுதற் கடவுள்.

     உள்ளந் தழீஇயவன் - உள்ளத்திலே இடையீடின்றி முழுதும்
நிறையும்படி பொருத்தி வைத்தவன். நாம் வணங்கும் தம்பிரானைத்
தம்மனத்தே நிறைய வைத்துக்கொண்டிருப்பவர்.

     நாம் - சம்புவையன்றி வணங்காத நாம். நாம் தொழும் -
நம்மாற் றொழப்படும்; தொழும் என்பது செயப்பாட்டுவினைப்
பொருளில் வந்தது. தன்மை - உள்ளந்தழீஇய காரணத்தால்
வந்ததென்பது குறிப்பு.  19