வரிவடு - நிறமுடைய மாவடு. "மன்னு பைந்துணர் மாவடு"
(908) என்றது காண்க.

     வன்கழுத்து - அரிந்தும் அரியுண்ணாமலும், பின்னர்
அருளால் ஊறுநீங்கியும், இறைவனதுகழுத்துப்போல என்று நிலைத்த
வாழ்வுபெற்றும் விளங்கிய தன்மை குறிக்க வன்மை என்ற
அடைமொழி தந்தோதினார்.

     நாமம் - தாயன் என்பது அவரது பெயர். அர் - உயர்வு
குறித்த பன்மை விகுதி. மாறர் - மாறனார் - (440) என்புழிப்போல.

     தூய நாமம் அரிவாட்டாயர் ஆயினார் என்க. தூய -
தூய்மையைத் தரத்தக்க. திருதொண்டத்தொகையுள் ஆளுடைய
நம்பிகள் இக்கருத்துப்பற்றியே "எஞ்சாத வாட்டாயன் அடியார்க்கு
மடியேன்" என்று துதிக்க நின்றமையும், அதனைத் துதித்து உலகம்
தீமை நீங்கித் தூய்மை பெற்று உய்கின்றமையும் குறிக்கத் தூய
என்றார். அடியார் திருநாமங்கள் தூய்மை செய்வனவாம் என,
"அடியிணைகள், சிந்தனைசெய் திந்தத் திருநாமக் கோவையினை,
மந்திரமாக் கொண்டு மயிர் சிலிர்த்து - நைந்துருகி, மெய்யன்பா
லென்றும் விளம்பப் பெறுவார்கள், கைதவமும் புல்லறிவுங்
கற்பனையும் - மையலுந் தீர்ந், தத்துவிதா னந்த வகண்டபரி்
பூரணத்தில், நித்தியமாய் வாழ்வார் நிசம்" என்று திருத்தொண்டர்
திருநாமக் கோவையினுள் எமது மாதவச் சிவஞானசுவாமிகள் போற்றி
அருளியிருப்பது காண்க. "திருஞான சம்பந்தர்" என்ற நாமமந்திரம்
சொல்லக் கேட்டலும் பாண்டியர் அயர்ச்சியை நீங்கினார் (திருஞான
- புரா - 721) என்ற வரலாறும் இங்கு நினைவு கூர்க. 22