|
| | ஏத்துவாராய் (3385);- என (3386) - உணர்த்தி - தளர்வார் (3387) - இருப்ப - அயர்வார் - அழிய - (3388) - எய்தி - என்ன (3389) - எனப்போற்றி - மகிழ்ந்தார் - வன்றொண்டர் (3390) என்று இந்த ஆறு பாட்டுக்களையும் கூட்டி முடிபுபடுத்திக் கொள்க. மருண்டார் - (3383) - புக்கார் (3384) என்று மனமருட்சியுடன் புக்க நம்பிகள்பால் அம்மருட்சி நீங்கி மகிழ்வுண்டாம்வரை இடையீடின்றி ஒரே தொடர்பாய்க் கூறும் கவிமரபும் நயமும் கண்டுகொள்க. |
| | 236 |
| 3391 | ஆண்டு கொண்ட வந்தணனா ரவருக் கருளிக், கருணையினால்,
நீண்ட கங்குல் யாமத்து நீங்கி, வானில் நிறைமதியந்
தீண்டு கன்னி மாடத்துச் சென்று, திகழ்சங் கிலியாராந்
தூண்டு சோதி விளக்கனையார் தம்பாற் கனவிற் றோன்றினார். | |
| | 237 |
| | (இ-ள்.) ஆண்டு.....அருளி - ஆளாகக் கொண்டருளிய அந்தணனாராகிய இறைவர் அவருக்கு அவ்வாறு அருளிச் செய்து; கருணையினால் - பேரருளினாலே; நீண்ட....நீங்கி - பொழுது நீண்ட இரவிடையே யாமத்தில் நீங்கி வானில்...சென்று - ஆகாயத்தில் நிறைந்த மதி தீண்டுகின்ற உயர்ந்த கன்னிமாடத்திலே சென்று; சங்கிலியாராம்....தோன்றினார் - சங்கிலியாராகிய தூண்டும் சோதியினை உடைய விளக்குப் போன்ற அம்மையார்பால் கனாவிலே தோன்றியருளினார். |
| | (வி-ரை.) கருணையினால் - அருளி என்றும், கருணையினால் - நீங்கிச் - சென்று என்றும், கருணையினால் - தோன்றினார் என்றும் மூன்றிடத்தும் கூட்டுக. |
| | நீங்கி - சென்று - நீங்குதலும் செல்லுதலும், இறைவர்பாற் கூறுவது உபசாரம்; அவர் எங்கும் நீக்கமற நிற்கின்றவர்; போக்கும் வரவும் புணர்வுமிலாப் புண்ணியர். இவை, வெளிப்படாது மறைதல் வெளிப்படுதல் என்ற பொருள் அளவில் கொள்ளத்தக்கன. |
| | தூண்டு சோதி விளக்கு அனையார் - "தூண்டா விளக்கன்ன சோதி" (1488 - III - பக் - 357) என்ற விடத்துரைத்தவையும், "தூண்டு சுடரனைய சோதி" (III - பக் - 487) என்றதும் பார்க்க; தூண்டுசோதி - விட்டு ஒளிவிளங்கும் சோதி; உலகத்தாரைஅறிவு கொளுத்திநன்மையில் தூண்டும் என்ற குறிப்புமாம். இங்கு இறைவராற் றூண்டப்பட்டு இனி விளங்க உள்ள விளக்கு என்பதும் குறிப்பு. |
| | தம்பாற் கனவில் தோன்றினார் - முன் "தம்பாலெய்தி" (3389) என்றவிடத்துரைத்தவை பார்க்க; இறைவர் உயிர்களுக்கு அருள்புரிய வெளிப்பட்டுணர்த்தும் நிலைகள் பலவகைப்படும்; மூவகைப்பட்ட பசுக்களுக்குத் தன்மை முன்னிலை படர்க்கை (குரு)யிடங்களில் வெளிப்பட்டு உணர்த்தும் நிலைகள் ஞானநூல்களில் விளக்கப்படுவன; இனி "நனவிலுங் கனவிலு நாளுந் தன்னொளி, நினைவிலுமெனக்கு வந்தெய்து நின்மலன்" (பிள் - தேவா. கருக்குடி-1) "உன்னியுன்னியுறங்குகின் றேனுக்குத், தன்னை வாய்மூர்த் தலைவனா மாசொல்லி" (அரசு - வாய்மூர்); "கனவிலுந் தேவர்க் கரியாய் போற்றி, நனவிலு நாயேற் கருளினை போற்றி" (திருவா) என்பன முதலியவை கனாநிலையினும் கனவிலும் இறைவரது வெளிப்பாடு உணர்த்தின; இனி, அசரீரியாக விண்ணில் நிறைந்த ஒலியால் உணர்த்துவதும், வேற்றுக் கோலங்களில் வந்தருளுவது முதலியவையும் உண்டு; இவை அவ்வவர் நிலைகளுக்கேற்ப நிகழ்வன; இவ்வேறுபாடு கொண்டு திருவருணிலையினும், உணர்த்தப்பெறுவோர் நிலையினும் ஏற்றத்தாழ்ச்சி காணுதல் பிழையாம்; "ஆட்பாலவர்க் கரு |