|
| 3539 | "காரிகை தன்பாற் செல்லுங் காதலா லொருவ னேவப்
பாரிடை நடந்து செய்ய பாததா மரைக ணோவத்
தேரணி வீதி யூடு செல்வது வருவ தாகி
ஓரிர வெல்லாந் தூதுக் குழல்வரா மொருவ!" ரென்று, | |
| | 385 |
| 3540 | "நம்பர்தா மடிமை யாற்றா ராகியே நண்ணி னாரேல்
உம்பரார் கோனு மாலு மயனுநே ருணர வொண்ணா
எம்பிரா னிசைந்தா லேவப் பெறுவதே! யிதனுக் குள்ளங்
கம்பியா தவனை யான்முன் காணுநா ளெந்நா?" ளென்று, | |
| | 386 |
| 3541 | "அரிவைகா ரணத்தி னாலே யாளுடைப் பரமர் தம்மை
இரவினிற் றூது போக வேவியங் கிருந்தான் றன்னை
வரவெதிர் காண்பே னாகில் வருவதென் னாங்கொ?" லென்று
விரவிய செற்றம் பற்றி விள்ளுமுள் ளத்த ராகி, | |
| | 387 |
| 3542 | ஈறிலாப் புகழி னோங்கு மேயர்கோ னார்த மெண்ணப்
பேறிது பெற்றார் கேட்டுப் பிழையுடன் படுவா ராகி
வேறினி யிதற்குத் தீர்வு வேண்டுவார் விரிபூங் கொன்றை
ஆறிடு சடைய னாருக் கதனைவிண் ணப்பஞ் செய்து, | |
| | 388 |
| 3543 | நாடொறும் பணிந்து போற்ற நாதரு மதனை நோக்கி
நீடிய தொண்டர் தம்மு ளிருவரு மேவு நீர்மை
கூடுதல் புரிவா ரேயர் குரிசிலார் தம்பான் மேனி
வாடுறு சூலை தன்னை யருளினார் வருந்து மாற்றால். | |
| | 389 |
| | 3536. (இ-ள்) ஆரண....போற்றி - வேதமூலம் வெளிப்படும் பூங்கோயிலின் கண்ணே பொருந்திப் புற்றினை இடமாகக்கொண்டு ஆட்சிபுரியும், கங்கையை அணிந்த சடையாரை இடைவிடாது வணங்கித் துதித்து; பார்...சாத்தி - உலகத்தை அழகு விளங்கச் செய்யும் திருப்பதிகங்களாகிய மாலைகளையும் சாத்தி; தாரணி...நாளில் - தாமரை மலர் மாலையினை அணிந்த மணியாரங்களைப் பூண்ட மார்பினையுடைய நம்பிகள் தாம் மகிழ்ச்சியுடனே அங்கு வீற்றிருந்த நாட்களில், |
| | 382 |
| | 3537. (இ-ள்) நம்பியாரூரர்...விட்டார் என்னும் - ஆரூராகிய நம்பிகள் சிறிதும் மனநடுங்காமல் அச்சமின்றி நின்று தமது பெருமானாரை ஒரு பெண்ணிடத்துத் தூது விட்டார் என்கின்ற; இம்பரின் மிக்க வார்த்தை - இவ்வுலகிலே பரந்த பழிச் சொல்லை; ஏயர்கோனார் தாம்....விளம்பலுற்றார் - ஏயர்கோன் கலிக் காமனார் தாம் கேட்டு மனம் புழுங்கினார்; அதிசயப்பட்டார்; அச்சங்கொண்டார்; மேல் வருமாறு சொல்லத் தொடங்கினார், |
| | 383 |
| | 3538. (இ-ள்) நாயனை...நன்று - தலைவரை அடியவன் ஏவுதல் செய்யும் தொழில் மிக நன்று!; சால....தொண்டனாம் - மிகப் பொருத்தமாவதென்று இக்காரியத்தைத் துணிந்து செய்பவனும் ஒரு தொண்டன் எனப்படுவானாம்!; என்னே பாவம் - இது என்ன பாவம்; பேயனேன்....ஆவி என்பார் - நான் பேயேனாதலின் பொறுக்க வொண்ணாததாகிய இப்பெரும் பிழையினைக் காதினாற் கேட்க நேர்ந்த பின்பும் எனது உயிர் நீங்காது இருந்தது என்பாராகி, |
| | 384 |