அழல் வழுதியுடல் குளிப்பப் பதிகமோதிய வரலாற்றை மேல் பாண்டியன்
சுரந்தீர்த்த படலத்திற் காண்க. சேய் - பிள்ளையார். சேயுடை யாரணம்
என்புழி ஆறாவது செய்யுட்கிழமைக்கண் வந்தது; கபிலரது பாட்டு
என்புழிப்போல. திசைகள் எட்டும் தோயுடையார் - திகம்பரர்.

என்னும் திருநாவுக்கரசர் திருப்பாட்டுக்கள் இங்கே சிந்திக்கற்பாலன. (1)

     (இ - ள்.) வேதன் நெடுமால் ஆதி விண்ணாடர் - பிரமனும்
நெடியனாகிய திருமாலும் முதலிய தேவர்களும், மண்ணாடர் -
புவியிலுள்ளாரும், விரதயோகர் மாதவர் யாவரும் -அரிய நோன்பினை
மேற்கொண்ட சிவயோகியரும் பெரிய தவத்தினை யுடைய முனிவரும்
ஆகிய அனைவரும், காண - காணும்படி, மாடக்கூடல் நாதன் -
நான்மாடக்கூடலின் நாயகனாகிய சோமசுந்தரக் கடவுள், மணிமுறுவல் சிறிது
அரும்பி - அழகிய புன்னகை முகிழ்த்து, இரு திருக்கரம் தொட்டு -
இரண்டு திருக்கரங்களாலும் தீண்டி, அம்மியின்மேல் வைத்த -
அம்மியின்மேல் வைத்தருளப்பெற்ற, கயல்நாட்டச் செல்வி பாதமலர் -
அங்கயற்கண்ணம்மையின் திருவடி மலர்களை, பற்று இலாதோர் -
இருவகைப் பற்றுமற்ற பெரியோர், எழுபிறவிக் கடல் நீந்தும் புணை என்பர்
- எழுவகைப்பட்ட பிறவியாகிய கடலைக் கடப்பதற்குரிய நாவாய் என்று
கூறுவார்.

     அம்மியின்மேல் வைத்தமை முன் திருமணப்படலத்திற் காண்க.
வைத்த பாதமலர் என்க. பிறவி ஏழாவன தேவர், மக்கள், விலங்கு, புள்,
ஊர்வன, நீர்வாழ்வன, தாவரம் என்பன. பிறவி காரண காரியத்
தொடர்ச்சியாய் அனாதியாக வந்து கொண்டிருத்தலின் அளவிட முடியாத
தென்பார், ‘கடல்’ என்றார். பற்றிலாதோர் - எவ்வகைப் பற்றுமற்று
இறைவன் திருவடியைப் பற்றி நின்றோர்;