என்னும் வாதவூரடிகளின் மணிவாசத்தாலும் அறிக. அவ்வுடலெல்லாம்
இருவினைப் பயன்களை நுகர்தற்பொருட்டன்றி, என் உயிர்க்கு உறுதி
பயத்தற்பொருட்டு வந்தனவல்ல என்றார். பாவ மறம், செவ்வெண்;
இரண்டென்னும் தொகை விகாரத்தாற் றொக்கது. (16)

     (இ - ள்.) இன்னன பலவும் ஏத்தி இறைஞ்சி - இவைபோன்ற
பலவுங்கூறத் துதித்து வணங்கி, பல் வரமும் வேண்டும் - பல வரங்களையும்
வேண்டுகின்ற, மின் நகு வேலினானை - மின்னலைப்போல விளங்கும்
வேற்படையினை யுடைய சோழனை, வேந்த - மன்னனே, நீ போந்த
வண்ணம் - நீ இங்கு வந்த செய்தியை, தென்னவன் அறிந்தால் ஏதம்
செய்யும் என்று - பாண்டியன் அறிவனேல் துன்பஞ் செய்வான் என்று கூறி,
ஆர் தார் கண்ணி மன்னனை - ஆத்திமாலையை யணிந்த அச் சோழ
மன்னனை, சித்தசாமி - சித்த மூர்த்திகள், உத்தர வழிக் கொண்டு ஏகா -
வடக்கு வழிக்கொண்டு சென்று.

     மேல் இரண்டு செய்யுளிலும் கூறியவற்றைச் சுட்டி ‘இன்னன’ என்றார்.
மின்நகு - மின்னலை எள்ளி நகும் என்றுமாம். தாராகிய கண்ணி யென்க.
(17)

     (இ - ள்.) மண்ணினை வளர்க்கும் வையை - நிலவுலகின்கண் உள்ள
உயிர்களை யூட்டி வளர்க்கும் வையை யாற்றின், வடகரை யளவும் நண்ணி -
வடகரை வரையுஞ்சென்று, புண்ணிய வடிவாயுள்ள திருநீற்றுக் காப்பினைத்
திரிபுண்டரமாக நெற்றியில் அணிவித்து, உள் நிறை கருத்துக்கு ஏற்ப - உனது
உள்ளத்தில் நிறைந்த கருத்துக்குப் பொருந்த, உறு துணை உனக்கு உண்டாகி
- மிக்க துணை உனக்கு உண்டாகப்பெற்று, நண்ணுக என்று -
செல்லக்கடவாய் என்று, பொன்னி நாடனை விடுத்து - காவிரி நாடனை
அனுப்பி, மீண்டு மீள.

     திருநீறு துன்பம் புகுதாமற் காப்பதாகலின் ‘காப்பு’ எனப்பெறும்;

என்பது திருவாசகம். கருத்து - சிவநேயம். உறுதுணை - இறைவன்
றிருநாமம் முதலியன : மேல்,