(இ - ள்.) நீ நாளும் பூசித்து - நீ தினந்தோறும் வழிபட்டு, அதில்
வேண்டிய கொண்டு - அக் கோட்டையில் வேண்டுமளவு பெற்றுக் கொண்டு,
நித்தம் ஆனாத அன்பர்க்கு அமுது ஊட்டி - நாடோறும் நீங்காத நமது
அடியார்கட்கு உணவு அருத்தி, எவர்க்கும் - யாவருக்கும் அன்னதான ஆதி
-அன்னதானம் முதலிய, நானா தருமங்களும் செய்தி - பலவேறு வகையான
அறங்களையுஞ் செய்யயக்கடவை; வீடு மேல் நாள் அளிக்கின்றனம் என்று
- முடிவில் வீடு பேறு அளிக்கின்றோமென்று, விசும்பில் கூற - வானின்கண்
அசரீரியாகக் கூறியருள.

     வேண்டிய : வினையாலணையும் பெயர். ஆனாத அன்பர் - குறையாத
அன்பினையுடையர் என்றுமாம். தானாதி : நெடிற்சந்தி. நானா - பல. (14)

     (இ - ள்.) கேட்டு இன்பம் எய்தி - (அதனைக்) கேட்டு
மகிழ்ச்சியடைந்து, கிளர் விம்மிதனாகி - மேலெழுந்த விம்மிதத்தையுடைய
வனாய், வேதப் பாட்டின் பயனைப் பணிந்து - வேதப் பனுவலின்
பொருளாயுள்ள இறைவனைப் பணிந்து, இல்லம் அடைந்து - மனையையெய்தி,
பண்டை ஈட்டும் தவப்பேறு என - முற்பிறப்புக்களிலே தேடிய தவத்தின்
பயனைக் கண்டாற்போல, தொண்டர்க்கு - அடியார்கட்கு, எந்தை - எம்
பெருமான், கூட்டும் கதிபோல் - அடைவிக்கும் பேரின்பம் (என்றுங்
குறையாதிருத்தல்) போல, உலவாமல் கொடுத்த கோட்டை - குறையாதிருக்கக்
கொடுத்தருளிய கோட்டையை, கண்டான் - கண்டனன்.

     விம்மிதம் - அதிசயம். கோட்டையைத் தவப்பேறெனக் கண்டனன்
என முடிக்க. கோட்டையை என்னும் இரண்டனுருபு இறுதிக்கண் தொக்கது;

என்பது தொல்காப்பியம். (15)

     (இ - ள்.) வான் ஆறு சூடி - கங்கையைத் தரித்த சோம சுந்தரக்
கடவுள், தரு கோட்டையை - அருளிய கோட்டையை, வைகல் தோறும் -