புலவர் - தேவர். சிறப்பிலராகிய மக்களுமென்பார் 'காணவந்த
மனிதரும்' என உம்மை கொடுத்தார். மாதவராற் கண்டமையை மாதவர்
பொருட்டாற் கண்டாரென்றார்; மாதவர் நிமித்தமாயினமையாலென்க. மன்னும்
ஓவும் அசைகள். (18)

     (இ - ள்.) அனந்தனாம் முனிவர் வேந்தன் - சேடனாகிய முனிவர்
மன்னன், அளவு இல் ஆனந்தம் ஊறி - அளவில்லாத இன்பமானது
ஊற்றெடுத்து, மனம் தனில் நிரம்பி - உள்ளத்தில் நிரம்பி, மேலும் வழிவது
போல - மேலேயும் வழிந்து வருவது போல, மார்பம் புனைந்த புண்ணிய
வெள் நீறு கரைந்திட - மார்பில் தரித்த புண்ணியமாகிய வெள்ளிய திருநீறு
கரையுமாறு, பொழிகண் நீருள் நனைந்து - பொழிகின்ற ஆனந்தக்
கண்ணருவியில் நனைந்து, இருகரமும் கூப்பி - இரண்டு கைகளையும் குவித்து, நாதனைப் பாடுகின்றான் - இறைவனைத் துதிப்பாராயினார் எ - று.

     ஆதிசேடனே பதஞ்சலியாக வந்தனனென்பார் 'அனந்தனா முனிவர்
வேந்தன்' என்றார். வழிவது போலப் பொழி கண்ணீரென்க. திருநீறானது
புண்ணியராற் பூசப்படுவதும் புண்ணியத்தைப் பயப்பதுமாகலின் 'புண்ணிய
வெண்ணீறு' என்றார்.

எனத் தமிழ் மறை கூறுதல் காண்க. கண்ணீரும் என்னும் பாடம்
சிறப்பின்றென்க. (19)

     (இ - ள்.) பராபர முதலே போற்றி - முன்னும் பின்னுமாகிய
முதல்வனே வணக்கம்; பத்தியில் விளைவாய் போற்றி - அன்பின்
விளைவானவனே வணக்கம்; சராசரம் ஆகி வேறாய் நின்ற தற்பரனே
போற்றி - சரமும் அசரமும் ஆகியும் அவற்றின் வேறாகியும் நின்ற சிவபரம்
பொருளே வணக்கம்; கராசல உரியாய் போற்றி - யானைத் தோலைப்
போர்த்தவனே வணக்கம்; கனக அம்பலத்துள் ஆடும் -
பொன்னம்பலத்தின்கண் திருநிருத்தம் செய்தருளும், நிராமய பரமானந்த
நிருத்தனே போற்றி போற்றி - பிறவிப் பிணியைப் போக்கும் பேரின்பத்
திருக்கூத்தினை உடையவனே வணக்கம் வணக்கம் எ - று.