(இ - ள்.) குட புலத்து அரசும் - மேற்புலத் தரசனாகிய சேரனும்,
பொன்னிக் குளிர் புனல் கோழி வேந்தும் - காவிரியின்தண்ணிய நீர் சூழ்ந்த
உறையூரிலுள்ள சோழ மன்னனும், வடபுலத்து அரசர் யாரும் - வடக்கின்கண்
உள்ள அரசரனைவரும், குறுநில வாழ்க்கைச் செல்வத்து - குறுநில வேந்தரின்
வாழ்க்கைச் செல்வத்தினையுடைய, அடல்கெழு - வலிமை பொருந்திய,
தண்தார் - தண்ணிய மாலையை யணிந்த, தொண்டை அரசொடும் -
தொண்டை மன்னனோடும், அனிகம் சூழ - சேனைகள் சூழ - கடல்கள் நால்
திசையும் பொங்கி வருவபோல் - கடல்கள் நான்கு திக்குகளிலும் புடை
பெயர்ந்து வருவன போல, கலிப்ப வந்தார் - ஆரவார முண்டாக வந்தார்கள்
எ - று.

     குளிர் புனலையுடைய பொன்னியென மாற்றலுமாம். ஒரு கோழி
யானையைப் போர்தொலைத்த விடத்துக் கண்ட நகர மாதலின் உறை
யூர்க்குக் கோழி யென்பது ஒரு பெயர்;

என்று சிலப்பதிகாரம் கூறுவதுங் காண்க. வடபுலத் தரசர் - வடுக வரசர்
முதலாயினார். தொண்டை அரசு - தொண்டை நாடாளும் அரசன்;
தொண்டைமான். தமிழகத்தில் முடியுடை வேந்தர் மூவரு மொழிந்த ஏனை
யரசரெல்லாம் குறுநில மன்னரெனப் படுவர். படைப்பெருமையாலும்
ஆரவாரத்தாலும் கடல்கள் பொங்கி வருவ போல் என்றார். வருவ என்பது
தொழிற் பெயராய் நின்றது. (17)

     (இ - ள்.) மன்னனைத் தேவி தன்னை - சுந்தர பாண்டியரையும்
தடாதகைப் பிராட்டியாரையும், முறையினால் வழுத்தி வாழ்த்தி - முறைப்படி
துதித்து வாழ்த்தி, நன்னர்கோள் ஆகி - (அவர்களால்) நன்கு ஏற்றுக்
கொள்ளப்பட்டவர்களாய், ஓகை நவின்று - மகிழ்ச்சி மொழிகளைப் பேசி,
வெண் மழுமான் நீத்த தென்னவர் பெருமான் தேவி திருமுகக் கருணை
பெற்று - வெள்ளிய மழுவையும் மானையும் நீத்துவந்த அப் பாண்டியர்
தலைவனும் பிராட்டியாருமாகிய இவர்களின் திருமுகக் கருணையைப்பெற்று,
பொன் அடி பணிந்து தம்ஊர் போகுவார் - (அவர்களுடைய) பொன்போலுந்
திருவடிகளை வணங்கித் தத்தம் இடங்களுக்குச் செல்கின்றவர்கள், இனைய
சொல்வார் - இத்தன்மையவற்றைக் கூறலுற்றார்கள் எ - று.

     நன்னர் - நன்கு : பண்புப் பெயர். கோள் என்பது ஆகு பெயராய்க்
கொள்ளப்பட்டவர் என்னும் பொருளில் வந்தது. ஓகை - உவகை;
மொழகளுக்காயிற்று. நவிலுதல் - வினாவியும் விடுத்தும் அளவளாவுதல்,
பெருமான் கருணையும் தேவி கருணையும் எனக் கூட்டுக. ஊர் புகுவார் :
ஏழாம் வேற்றுமையில் இயல்பாயிற்று; "வாய்புகுவதனினும்" என்புழிப்போல,
புகுவார் : வினைப்பெயர். (18)