(இ - ள்.) மதுரைப் பெருமான் - திருவாலவாயில் எழுந்தருளிய
சோம சுந்தரக் கடவுள், வான் நல் அமுத மதி முடிமேல் - வானின் கண்
உலவும் குளிர்ந்த அமிழ்தினையுடைய சந்திரனைத் தரித்த முடியின் மேல்,
மண் சுமந்து - மண்ணைச் சுமந்து, தேன் நல் அமுத வாசகரை - தேனும்
அமிழ்தமும் போலும் இனிய திருவாசக முடைய மணிவாசகனாரை, கதியில்
விடுத்த திறன் இது - வீட்டுலகிற் செலுத்திய திருவிளையாடல் இது; மேல் -
இனி, பால் நல்மணிவாய்க் கவுணியனை விடுத்து - பால் மண மறாத நல்ல
அழகிய திருவாயினையுடைய ஆளுடைய பிள்ளை யாரை விடுத்து, சமணர்
படிற்று ஒழுகும் கூனல் வழுதி சுரம் தணித்து - சமணர்களின் பொய்
நெறியில் ஒழுகும் கூன் பாண்டியனுடைய வெப்பு நோயைத் தணித்து, ஆட்
கொண்ட கொள்கை கூறுவாம் - அடிமை கொண்டருளிய
திருவிளையாடலைக் கூறுவோம். வான் அல் எனப் பிரித்து இரவில்
இயங்கும் மதி என்பாருமுளர். சுவை மிகுதியால் தேனையும் உறுதி
பயத்தலால் அமிழ்தையும் போலும் வாசகம் என்க.