வேந்தனாகிய சோமசேகரனென்று கருதி யென விரிக்க. திருமாது -
திருவாகிய மாது. கனைதல் - செறிதல். வடி வணங்கு என்று பெயர் கூறுவர்
பெரும்பற்றப் புலியூர் நம்பி. (3)

     (இ - ள்.) வெள்ளைக் களிற்றின் பிடர் சுமந்த குடுமிக் கோயில் -
வெள்ளை யானையின் பிடர் சுமந்த சிகரத்தை யுடைய திருக்கோயிலில்,
மேய - வீற்றிருந்த, இளம்பிள்ளை - இளங் குழவி யாகிய, வெள் கதிர் மதி
- வெள்ளிய ஒளியை யுடைய சந்திரனை யணிந்த, மௌலிப் பெருமான் -
சடையை டைய சோமசுந்தரக் கடவுள், இரவி மருமான் ஆம் வள்ளல்
கரத்தான் - சூரியன் வழித் தோன்றலாகிய வள்ளன்மையை யுடைய
கையையுடைய சோமசேகரனது, கனவில் எழுந்தருளி - கனவின்கண்
எழுந்தருளி, வானோர் நனவிற்கும் கள்ளத்து உருவாம் திருமேனி காட்டி -
தேவர்கள் நனவிற்கும் கிட்டாது மறையும் திருவுருவமாகிய திருமேனியைக்
காட்டி, இதனை விளம்புவார் - இதனைக் கூறுவார் எ - று.

     மேய பெருமான் என வியையும். மருமான் - வழித் தோன்றல்.
வள்ளல் வண்மை யென்னும் பொருளில் முன்னும் வந்தது. வெளிப்பட்டு
நின்ற வழியும் வானோரால் அறியலாகாத உருவ மென்பார் "வானோர்
நனவிற்கும் கள்ளத் துருவாம்" என்றார்; "மன்றுளே மாலயன் றேட ஐயர்தாம்
வெளியே யாடுகின்றாரை" என்பதன் நயமும் ஓர்ந்துணர்க. (4)

     (இ - ள்.) அரச - மன்னனே, யாம் அன்னம் இறைகொள் வயல்
மதுரைச் சிவன் - யாம் அன்னங்கள் தங்குதலைக் கொண்ட கழனிகள்
சூழ்ந்த மதுரைப் பதியிலிருக்கும் சிவபிரான், நீ ஈன்ற பொன்னை அனையாள்
தனை - நீ பெற்ற திருமகளை யொத்த காந்திமதியை, மதுரா புரியில்
கொடுபோய் - மதுரைப் பதிக்கு அழைத்துக் கொண்டு சென்று, மறு புலத்து
மன்னர் மகுடமணி இடற - வேற்று நாட்டு மன்னர்களின் முடியிலுள்ள
மணிகள் (அவர்கள் வணங்குங்கால்) இடறுதலால், மழுங்கும் கழல்கால் -
தேய்கின்ற வீரக் கழலை யணிந்த காலினை யுடைய, சுந்தரன் ஆம் தென்னர்