முதலியவற்றில் எண்ணும்மை விரிக்க. போர்த்த ; அன்பெறாத முற்று, ஏய,
ஏவிய என்பதன் விகாரம். (15)

     (இ - ள்.) அன்னநான் மாடத்துள்ளும் - அந்த நான்கு
மாடங்களினுள்ளும், நகருளார் அமைச்சர் வேந்தன் - நகரிலுள்ளவரும்
மந்திரிகளும் மன்னனும், தன்ன நால் கருவித்தானை - அவனுடைய
நால்வகைப்பட்ட கருவியாகிய சேனைகளும், சர அசரம் பிறவும் தாழ்ந்து -
இயங்குவனவும் நிற்பனவுமாகிய பிறவுயிர்களும் தங்கி, முன்னை நாள் தனினும்
இன்பம் மூழ்கி நன்கு இருந்தார் - முன்னாளினும் இன்பக் கடலிற் றிளைத்து
நன்றாக இருந்தனர் (ஆதலின் அவர்), ஊழின் - முறைப்படி, பொன்னனாள்
பாகன் தாளில் புக்கு அமர்ந்து இருந்தார் ஒத்தார் - உமைபாகனாகிய
சிவபெருமானது திருவடி நீழலிற் புகுந்து மகிழ்ச்சி யுடனிருப்பவரை ஒத்தனர்.

     தன்ன என்பதில் அகரம் ஆறனுருபு, னகரம் விரித்தல். அவன்
றன்னுடைய வென்க. கருவித்தானை : இருபெயரொட்டு. பிறவும் என்பதிலுள்ள
உம்மையை நகருளார் முதலிய வற்றோடும் கூட்டுக. தாழ்தல் - தங்குதல்.
முன்னைநாள் என்பதனை முன்னாட்களெனப் பொதுவாகப் கொள்க;
வருணன்விட்ட கடலை வற்றச்செய்த நாள் என்பாருமுளர். ஆகலின் அவர்
என வருவிக்க. சிவபுண்ணிய முதிர்ச்சியால் இருவினை யொப்பு முதலியன
எய்தப்பெற்று அடைய வேண்டுவதாகலின், ஊழிற்புக்கமர்ந்திருந்தார் என்றார்.
(16)

     (இ - ள்.) கழை கெழுவரையின் உக்சி கவிழ்கின்ற புயல்போல் -
மூங்கில்கள் நிறைந்த மலையின் உச்சியிற் பெய்கின்ற மழை உடைந்து
சிதறுதல்போல, கார் சூழ்ந்து இழைமணி மாடத்து உம்பர் எறிதுளி உடைந்து
துள்ள - (சிவபிரான் விடுத்த நான்கு) முகில்களாற் சூழ்ந்தியற்றப்பட்ட
அழகிய மாடத்தின்மேல் எறியப்படுகின்ற துளிகள் உடைந்து சிதற, தழை
கடல் வறப்ப வாங்கித் தம் உடல் வறப்பப் பெய்து - நீர் நிரம்பிய கடலானது
வறளுமாறு நீரினை முகந்து தமது உடல் பசையறுமாறு பொழிந்து, மழைகளும்
வெள்கி நின்ற - (வருணன் விடுத்த) முகில்களும் வெள்குற்று நின்றன;
வருணனும் வெள்கி நின்றான் - வருணனும் நாணமுற்று நின்றான் எ - று.

     முகந்த நீரைக் கவிழ்ப்பது போன்று ஒருங்கு பொழியும் மழை
யென்பார் ‘கவிழ்கின்ற புயல்’ என்றும், கடுவிசையுடன் வீழ்க்கப்படும்